مقایسه شیوع آسیب در پسران رزمی کار غیر حرفه ای (کاراته، جودو، تکواندو)

هدف از تحقیق حاضر بررسی و مقایسه میزان شیوع آسیب در پسران رزمی کار غیر حرفه ای ورزش های تکواندو، جودو و سبک های کنترلی کاراته می باشد.

تحقیق حاضر تحقیقی گذشته نگر است که آسیب های یک سال گذشته را مورد ارزیابی قرار داده است. نمونه های تحقیق شامل 45 تکواندوکار، 34 جودوکار و 30 کاراته کار (میانگین و انحراف معیار؛ سن 6/1±9/15 سال، قد 3/6 ± 9/168سانتی متر، وزن 1/7± 5/58 کیلوگرم) از باشگاه های شهر ایلام می باشد. انتخاب نمونه ها به صورت دردسترس و هدفمند انجام گرفت. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه ی تعدیل یافته دستامب و همکاران (2006)، و برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون خی دو استفاده گردید.

نتایج نشان داد که میزان آسیب های رخ داده (به ازای هر 100 نفر)، در رشته تکواندو (3/56 درصد) بطور معناداری بیشتر از رشته های جودو (1/24 درصد) و کاراته (5/19 درصد) بود (000/0،P= 46/4482= χ). در رشته ی کاراته آسیب های اسپرین (2/31 درصد)، در رشته ی جودو آسیب های استرین (6/29 درصد) و در رشته ی تکواندو آسیب های کوفتگی (3/32 درصد) بیشترین نوع آسیب ها بودند. در هر سه رشته آسیب های اندام تحتانی بیشتر از سایر نواحی بدن بود که در رشته ی تکواندو (4/68 درصد) بیشتر از رشته های جودو (9/34 درصد) و کاراته (3/41 درصد) مشاهده شد (000/0، P= 12/3552= χ). همچنین خطای تکنیکی حریف در رشته ی کاراته (3/30 درصد)، زمین خوردن در رشته ی جودو (7/23 درصد) و ضربه ی حریف در رشته ی تکواندو (9/29 درصد) به عنوان مهمترین مکانیسم های بروز آسیب شناخته شدند. به طور کلی آسیب های خفیف در رشته کاراته (6/70 درصد)، جودو (2/59 درصد) و تکواندو (5/60 درصد) بیشتر از آسیب های متوسط، شدید و بسیار شدید بوده است (000/0، P= 9/3472= χ). در مجموع میزان آسیب های زمان تمرین (6/80 درصد) در هر سه رشته بطور معناداری بیشتر از زمان مسابقه (4/19 درصد) بود (000/0، P= 1/2742= χ). میزان آسیب های سمت برتر در رشته تکواندو (4/51 درصد) (005/0، P= 89/72= χ) و کاراته (9/45 درصد) (002/0، P= 98/92= χ) بطور معناداری بیشتر از سمت غیر برتر مشاهده شد. اما در رشته جودو بین میزان آسیب دیدگی در سمت برتر (8/42 درصد) و غیر برتر (9/32 درصد) تفاوت معناداری وجود نداشت (162/0، P= 95/12= χ).

نتایج بدست آمده حاکی از میزان شیوع بالای آسیب در ورزش تکواندو نسبت به سبک های کنترلی کاراته و جودو بود. ورزش تکواندو یک ورزش کاملا برخوردی است در حالیکه سبک های کنترلی کاراته تحت قوانین نیمه برخوردی اجرا می شوند و همین عاملی است که باعث شیوع آسیب های کمتر در این سبک ها شده است. بنابراین شرکت در سبک های کنترلی کاراته به افراد علاقه مند توصیه می شود.