هیپرکلسی اوری و هیپراوریکوزوری در بیماران مبتلا به سنگهای دستگاه ادراری مراجعه کننده به درمانگاه های تخصصی اورولوژی شهر یاسوج، سال 1380

شیوع سنگهای ادراری 3-4 درصد بوده و عوامل اپیدمیولوژیک متعددی چون اختلال متابولیک شایع هیپرکلسی اوری و هیپراوریکوزوری در ایجاد آن دخیل می باشد که به صورت منفرد و یا ترکیب با هم در بیماران دیده می شود. هدف این مطالعه تعیین میزان شیوع هیپرکلسی اوری و هیپراوریکوزوری در بیماران مبتلا به سنگهای ادراری می باشد تا بتوان با ارائه یک رژیم غذایی و درمان دارویی مناسب سنگ سازی این بیماران را کاهش داد.
این مطالعه یک پژوهش توصیفی است که به صورت مقطعی انجام گرفته است و جمعیت آماری آن کلیه افراد مراجعه کننده به درمانگاه های تخصصی اورولوژی شهریاسوج در سال 1380 بوده و نمونه آماری آن کلیه افراد مبتلا به سنگهای دستگاه ادراری و تعداد نمونه نیز 120 نفر می باشد که طی یک فاصله زمانی 6 ماهه به درمانگاه مراجعه کرده اند. ابزار پژوهش پرسشنامه ای شامل اطلاعات فردی و تستهای آزمایشگاهی مشتمل بر ادرار 24 ساعته جهت تعیین میزان کلسیم و اسید اوریک سرم و ادرار 24 ساعته بوده است و یافته ها نیز با نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
شیوع هیپرکلسی اوری و هیپراوریکوزوری در بیماران مراجعه کننده به ترتیب 20.8 درصد و 10.8 درصد و شیوع همزمان آنها 4.2 درصد بود و بیشترین میزان شیوع اختلالات فوق در گروه سنی 30-20 سال مشاهده شد. همچنین در این مطالعه در بیماران هیپرکلسی اوریک یا هیپراوریکوزوریک در 5 نفر (4 درصد) هیپرکلسمی با کلسیم سرم بالاتر از 10.5 میلی گرم در دسی لیتر و هیپراوریسمی یا اسیداوریک سرم بالاتر از 7 میلی گرم در دسی لیتر در 4 نفر یعنی 3.3 درصد افراد وجود داشت.
شیوع هیپرکلسی اوری و هیپراوریکوزوری در بیماران مورد مطالعه نسبت به اغلب مطالعات مشابه کمتر می باشد، ولی با وجود این نیاز به بررسی بیشتر بخصوص جهت سایر اختلالات متابولیک دخیل در سنگ سازی می باشد.