بررسی اثر بخشی تزریق تریامسینولون داخل توربینیت تحتانی در مقایسه با مصرف ستیریزین به مدت یک ماه در بیماران دچار رینیت آلرژیک

رینیت آلرژیک از شایع ترین بیماری هاست. اگرچه داروی انتخابی برای رینیت آلرژیک آنتی هیستامین های نسل جدید می باشند، اما برخی از بیماران به درمان با آنتی هیستامین های نسل جدید پاسخی نشان نمی دهند. به علاوه، برخی از بیماران پذیرش دارویی ندارند و داروی خوراکی را به میزان و مدت کافی مصرف نمی کنند. هدف این مطالعه، بررسی مقایسه ای اثر درمانی تزریق تریامسینولون داخل کونکای تحتانی بینی و درمان طبی با ستیریزین در بیماران مبتلا به رینیت آلرژیک است.
این مطالعه، یک کارآزمایی بالینی بود. جمعیت مورد مطالعه، شامل بیمارانی می شد که مبتلا به رینیت آلرژیک بودند. برای بیماران دو پرسش نامه یکی مربوط به شدت علایم بالینی و دیگری مربوط به کیفیت زندگی تکمیل شد. 90 بیمار مورد مطالعه به دو گروه 45 نفری تقسیم شدند. گروه اول تحت درمان دارویی با 10 میلی گرم تریامسینولون در هر کونکای تحتانی بینی و گروه دوم به مدت 30 روز تحت درمان با روزانه یک عدد قرص ستیریزین 10 میلی گرم قرار گرفتند، سپس بیماران در پایان هفته ی اول و یک ماه بعد از ویزیت اول دوباره ویزیت شدند و پرسش نامه های مربوط دوباره پر شد.
شدت علایم بیماری و کیفیت زندگی ویزیت اول، یک هفته بعد و یک ماه بعد از درمان در بیماران هر دو گروه ارزیابی شد، که از نظر آماری اختلاف معنی داری بین داده های به دست آمده در هر مقطع زمانی بین دو گروه وجود نداشت.
یک نوبت تزریق تریامسینولون داخل کونکای تحتانی بینی، از نظر کنترل علایم بالینی و بهبود معیارهای کیفیت زندگی، به اندازه ی مصرف روزانه 10 میلی گرم قرص ستیریزین به مدت یک ماه مؤثر می باشد.