بررسی نقش نیتریک اکساید در کنترل اختلالات تکاملی جنین موش در مرحله پیش لانه گزینی در محیطهای کشت حاوی گلوکز زیاد

حاملگی در مادران دیابتی دارای ریسک بالایی از نظر مشکلات زودرس نظیر سقطهای خودبخودی، تاخیر در مراحل اولیه رشد و نمو جنین و افزایش ناهنجاری های مادرزادی می باشد. بنظر می رسد که افزایش سطح گلوکز خون با ایجاد اختلال درتولید نیتریک اکساید(NO) اثرات فوق را بوجود می آورد. هدف از انجام این مطالعه بررسی نقش نیتریک اکساید در جلوگیری از اختلالات تکاملی و آپوپتوزیس در جنینهای موش در مرحله پیش لانه گزینی به هنگام کشت در محیط کشت حاوی گلوکز بالا(30میلی مول) می باشد.
به منظور دست یابی به این هدف، جنین های 2 سلولی موش در محیطهای کشت حاوی گلوکز بالا و غلظتهای مختلف پیش ساز نیتریک اکساید (L-arginine) و مهار کننده آن(L-NAME) به مدت 96 ساعت در آزمایشگاه کشت داده شدند.در پایان وضعیت تکاملی آنها با استفاده از یک میکروسکوپ معکوس ارزیابی گردید سپس جنینها با تکنیک تانل نشاندار شده و توسط یک میکروسکوپ فلوئورسنس از لحاظ میزان آپوپتوزیس مورد بررسی قرار گرفتند. میزان نیتریک اکساید تولید شده توسط جنینهای گروه های مختلف نیز با اندازه گیری مقدار نیتریت موجود در محیط پس از اتمام دوره کشت با استفاده از روش Greiss تعیین گردید.
مقایسه نتایج بدست آمده پس از کشت جنین ها در گروه های مختلف نشان داد که افزایش غلظت گلوکز در محیط از طرفی موجب کاهش تولید نیتریک اکساید شده و از طرف دیگر رشد و تکامل جنینها را در مرحله پیش لانه گزینی به تاخیر می اندازد و موجب افزایش آپوپتوزیس در آنها می گردد. در چنین شرایطی استفاده ازL-NAME که تولید نیتریک اکساید را مهار می نماید عوارض فوق را تشدید می کند در حالیکه افزودن L-arginine به میزان 20-10میلی مول بطور معنی داری باعث افزایش تولید نیتریک اکساید و بهبود پتانسیل تکاملی جنینها و کاهش آپوپتوزیس در آنها می گردد.
با توجه به نتایج این مطالعه بنظر می رسد که استفاده از L-arginine موجب افزایش تولید نیتریک اکساید در شرایط هیپرگلیسمی شده واز اثرات مخرب هیپرگلیسمی بر روی جنین های پیش لانه گزینی می کاهد.