مقایسه میزان مقاومت به بیماری گراسری و عملکرد برخی ازترکیبات ژنتیکی کرم ابریشم در ایران

به منظور تعیین پایه مادری مناسب از نظر عملکرد و مقاومت به بیماری گراسری، دو لاین خالص جدید کرم ابریشم با منشا ژاپنی 103.M.1.1 و M.1.1.103 به عنوان پایه مادری با سه لاین تجاری 31، 103 و 107 و دو لاین با منشا چینی Koming و 110.104 نیز به عنوان پایه مادری با سه لاین تجاری 32، 104 و 110 تلاقی داده شدند. هر یک از دوازده ترکیب ژنتیکی حاصل در بیست تکرار هر کدام حاوی 250 لارو در محیط آلوده به بیماری گراسری پرورش یافتند. آمیخته های حاصل از لاین های 103.M.1.1 و Koming از نظر صفات وزن پیله، تعداد لارو زنده و درصد ماندگاری شفیره به طور معنی داری در سطح بالاتری قرار داشتند (05/0>P)؛ به طوری که بالاترین میانگین صفت وزن پیله در پایه های چینی و ژاپنی متعلق به پایه های ژاپنی 103.M.1.1 (335/1 گرم) و چینی Koming (367/1 گرم) بود (05/0>P). بیشترین میانگین صفت تعداد لارو در پایه های چینی و ژاپنی هم به پایه های ژاپنی 103.M.1.1 (6/221 لارو) و چینی Koming (7/205 لارو) تعلق داشت (05/0>P). در مقایسه بین دوازده هیبرید با هم مشخص شد که هیبرید چینی Koming×104، به طور معنی داری بالاترین وزن پیله را در بین تمام دوازده هیبرید مورد مطالعه دارا است(05/0P). هچنین همین هیبرید Koming×104 به همراه هیبرید چینی Koming×32 و چهار هیبریدهای ژاپنی 103.M.1.1×31، 103.M.1.×103، 103.M.1.1×107 و M.1.1.103×107 بیشترین تعداد لارو زنده را داشتند(05/0P). بالاخره این که هیبریدهای Koming×32، Koming×104 و 103.M.1.1×107 دارای بالاترین درصد ماندگاری شفیره بودند(05/0P). با توجه به نتایج به دست آمده پیشنهاد می گردد لاین پایه مادری Koming برای آمیزش با لاین پایه پدری 104 و لاین پایه مادری 103.M.1.1 برای آمیزش با لاین پایه پدری 107 به منظور تولید هیبریدهای مقاوم به بیماری گراسری و دارای خصوصیات عملکردی مطلوب مورد استفاده قرار گیرند.