طراحی و روان سنجی «مقیاس سازگاری معنوی در نوجوانان ساکن مراکز شبانه روزی»

از آن جا که ابزارهای کمی برای اندازه گیری سازگاری معنوی ساخته شده و هیچ یک از آنها متناسب با شرایط فرهنگی و اجتماعی نوجوانان ایرانی نمی باشد، در این پژوهش، ساخت یک مقیاس روا و پایا برای اندازه گیری سازگاری معنوی در نوجوانان ساکن مراکز شبانه روزی مورد توجه قرار گرفته است.

این پژوهش، در دو بخش کیفی و کمی انجام شد. در بخش کیفی برای ساخت گویه های مقیاس، با 15 نوجوان ساکن مراکز شبانه روزی مصاحبه نیمه ساختاریافته انجام شد. در بخش کمی، شاخص روایی محتوا، صوری، سازه و ملاکی مقیاس به همراه ضرایب پایایی (آلفای کرونباخ و پایایی به روش بازآزمایی) مورد بررسی قرار گرفت.

تحلیل عاملی اکتشافی برای بررسی سازه عاملی مقیاس نشان داد که سه عامل بیانگر 29/55% واریانس بودند. همبستگی نمره های مقیاس با مقیاس نگرش معنوی در نوجوانان ساکن مراکز شبانه روزی 897/0 و با مقیاس امیدواری نوجوانان 274/0 بود. اندازه گیری پایایی، ضریب آلفای مقیاس را 964/0 و ضریب همبستگی بازآزمایی به فاصله 3 هفته را 712/0 به دست داد.

مقیاس سازگاری معنوی در نوجوانان ساکن مراکز شبانه روزی، می تواند ابعاد مختلف سازگاری معنوی را در این نوجوانان اندازه گیری کند و از روایی و پایایی بالایی برخوردار است.