بررسی رابطه روش اولین زایمان با ابتلا به بی اختیاری استرسی ادرار پس از یک سال

بی اختیاری استرسی ادرار Stress، یکی از مشکلات بهداشتی مهم برای زنان می باشد که شناخت عوامل ایجادکننده آن از اهمیت ویژه ای برخوردار است. هدف از این مقاله، تعیین رابطه بین روش زایمان و ابتلاء به بی اختیاری استرسی ادرار در زنان یک بار زایمان کرده، یک سال پس از زایمان است.
این مطالعه به صورت کوهورت تاریخی Historical Cohort در بیمارستان شهید اکبرآبادی تهران در فاصله زمانی فروردین 1385 تا فروردین 1386 صورت گرفته است. 1400 بیمار که یک بار زایمان کرده و یک سال از زایمانشان گذشته بود، وارد مطالعه شدند و در سه گروه مورد مقایسه قرار گرفتند. تشخیصStress Urinary Incontinence (SUI) با پرسشنامه گذاشته شد. بیماران مبتلا به بیماری های داخلی یا افزایش فشار مزمن داخل شکمی و نیز بیماران با عفونت ادراری از مطالعه خارج شدند. نتایج حاصله توسط نرم افزار آماری SPSS و از طریق تست های Chi2 و t Test مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.
بیماران مورد مطالعه در سه گروه مورد بررسی قرار گرفتند. گروه (1) یا گروه زایمان واژینال (400 نفر)، گروه دوم یا گروه سزارین انتخابی (600 نفر) و گروه سوم گروه سزارین اورژانس (400 نفر) از نظر بی اختیاری استرسی ادرار مورد بررسی قرار گرفته، که جمعا 25 (9/1%) مورد دارای SUI بودند. در این تعداد 12 نفر (3%) به صورت واژینال و 5 نفر (83/0%) به صورت سزارین انتخابی و 8 نفر (2%) به طریق اورژانسی سزارین شده بودند که از نظر آماری اختلاف معنی داری را نشان دادند (037/0=p).
از نظر سن، وزن کنونی، انجام یا عدم انجام ورزش، شغل، قومیت، وزن نوزاد، علت سزارین و طول مرحله دوم زایمان بین سه گروه اختلاف معنی داری وجود نداشت. رابطه معنی داری بین SUI و وزن نوزاد، نژاد و قومیت، و علت سزارین به دست نیامد. میانگین مدت مرحله دوم زایمان در افراد دارای SUI 1/8±34 دقیقه و در گروه بدون SUI 63/9±25 دقیقه بود که بین دو گروه اختلاف آماری معنی دار بود (000/0= p).
زایمان واژینال در اولین حاملگی یک عامل خطر برای وقوع SUI یک سال پس از زایمان می باشد.