بررسی تاثیر واکداری بر شاخص های فضای تولید هم خوان ها

به کارگیری کام نگاری در فرآیند ارزیابی و درمان نیازمند آشنایی با الگوهای طبیعی تماس زبان به کام می باشد. عوامل مختلفی می توانند بر الگوی تماس همخوان ها تاثیر بگذارند که یکی از آن ها واکداری می باشد. هدف این تحقیق تعیین مقادیر شاخص های فضایی تولید همخوان های انسدادی لثوی و سایشی لثوی فارسی و بررسی رفتار زبان در مقابل تغییر در مختصه واکداری می باشد.
در این پژوهش توصیفی تحلیلی با استفاده از سیستم کام نگاری Reading نسخه 1/1، تماس های زبانی کامی 4 فرد بزرگسال فارسی زبان حین ده بار تکرار هجای CVCV (C=/s، z،t،d/، V=/a/) مورد مطالعه قرار گرفتند. الگوهای تماس از لحاظ شاخص تعداد کل الکترودهای تماس یافته و سایر شاخص های فضایی بررسی شد و بین جفت های واکدار و بی واک همخوان ها مقایسه شد.
در این مطالعه مقادیر شاخص های فضایی همخوان های مورد مطالعه به دست آمد. همچنین مشخص شد اختلاف معنی داری از لحاظ شاخص تعداد نقاط تماس سایر شاخص ها بین جفت های واکدار و بی واک همخوان های مورد بررسی وجود ندارد.
نتایج این بررسی با نتایج مطالعات مشابه در زبان های دیگر منطبق می باشد. تغییر در مختصه واکداری تغییر چندانی در شاخص های فضایی مربوط به الگوی تماس زبان به کام ایجاد نمی کند. با این همه به نظر می رسد راس زبان در مقایسه با دیگر بخش های زبان نسبت به تغییرات واکداری یا تغییر در فشار داخل دهانی حساس تر می باشد.