اثر مکمل سازی طولانی مدت ال - کارنتین بر گلوکز و لاکتات پلاسما هنگام فعالیت ورزشی

کارنیتین نقش مهمی را در انتقال اسید چرب آزاد به درون ماتریکس میتوکندری جهت انجام فرآیند بتااکسیداسیون بازی می کند. علیرغم منابع فراوان در خصوص مکانیسم عملکرد ال-کارنیتین، هنوز یافته ها در مورد اثر مکمل سازی ال- کارنیتین روی متابولیسم و عملکرد ورزشی در افراد سالم مبهم است. این پژوهش اثر مکمل سازی طولانی مدت ال-کارنیتین روی غلظت های لاکتات و گلوکز خون، ضربان قلب و ظرفیت هوازی را هنگام دوچرخه سواری زیربیشینه مورد مطالعه قرار داد.
30 دانشجوی پسر سالم یک فعالیت دوچرخه سواری را برای مدت 20 دقیقه با شدتی معادل 70 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی، قبل و بعد از یک دوره مکمل سازی ال-کارنیتین (گروه تجربی) و دارونما (گروه کنترل) اجرا نمودند (21 روز، روزانه 3 گرم). بلافاصله پس از هر آزمون، نمونه گیری خون به منظور اندازه گیری غلظت های گلوکز و لاکتات خون و میزان فعالیت لاکتات دی هیدروژناز به عمل آمد. برای مقایسه نتایج پایانی متغیرهای تحقیق از آزمون های T مستقل و جفت در محیط نرم افزار SPSS استفاده شد (p<0.05).
یافته های مطالعه حاضر نشان داد که مکمل سازی ال-کارنیتین تاثیری روی غلظت های پلاسمایی گلوکز و لاکتات خون ندارد. همچنین ضربان قلب استراحت، حداکثر اکسیژن مصرفی و میزان فعالیت لاکتات دی هیدروژناز نیز بواسطه مکمل سازی ال- کارنیتین تغییر معنی داری نداشتند.
سه هفته مکمل سازی ال-کارنیتین مصرف سوبسترا و متابولیسم کربوهیدرات را متاثر نمی کند و این مکمل سازی با بهبود در عملکرد ورزشی همراه نیست.