مقایسه ی نسبت دور کمر به قد با نمایه ی توده ی بدن در پیشگویی دیابت نوع 2 در زنان: مطالعه ی قند و لیپید تهران

این مطالعه به منظور تعیین بهترین شاخص چاقی برای پیش بینی دیابت نوع 2 در زنان ایرانی انجام شد.
در یک جمعیت ایرانی، 2801 زن غیردیابتی 78-20 ساله وارد مطالعه شدند. در طول 5/3 سال (11 ماه تا 3/6 سال) توانایی متغیرهای چاقی مرکزی]دور کمر WC))، نسبت دور کمر به باسن (WHR) و نسبت دور کمر به قد (WHtR) نسبت به نمایه ی توده ی بدن (BMI) در پیش بینی بروز دیابت بر اساس معیارهای انجمن دیابت آمریکا در سال 2003- ارزیابی شدند. به منظور تعیین نسبت شانس (OR) بروز دیابت در چارک های شاخص های تن سنجی، از یک الگوی چند متغیره بعد از تعدیل برای متغیرهای سن، فشارخون، سابقه ی خانوادگی دیابت، تری گلیسرید و C- HDL (الگوی1) و الگوی دیگر بعد از تعدیل برای متغیرهای الگوی 1 و تحمل گلوکز مختل (الگوی2) استفاده شد. آزمون راک (ROC) پس از تعدیل برای سن به منظور تعیین توانایی شاخص ها در پیش بینی بروز دیابت استفاده شد.
در طول 5/3 سال، 114 زن غیردیابتی (1/4%) دیابتی شدند. در الگوی 1، OR (با فاصله ی اطمینان 95%) بروز دیابت در بالاترین چارکBMI، WC، WHR، WHtR نسبت به کمترین چارک به ترتیب (9/10-1/2) 8/4، (1/17-6/2) 7/6، (7/24-3) 7/8 و (6/20-1/3) 8 افزایش یافت. در الگوی 2، OR در چهارمین چارک متغیرهای تن سنجی کاهش یافت ولی همچنان معنی دار بود] (2/7-3/1) 1/3: BMI، (3/8-1/1) 1/3 WC:، (8/11-3/1) 4: WHR و (8/8-2/1) 3/3: [WHtR. در مقایسه با BMI، WHtRسطح زیر منحنی بزرگ تری داشت (72/0 در مقایسه با 69/0، 05/0 P<) و تفاوتی بین سایر متغیرها با BMI وجود نداشت.
از یافته های این پژوهش چنین به نظر می رسد که در زنان ایرانی، WHtR بهتر از BMI بروز دیابت را پیش بینی می کند.