تاثیر برنامه پیاده روی منظم بر کیفیت زندگی سالمندان مبتلا به

با توجه به شیوع بیماری مزمن انسدادی ریه و عوارض شناخته شده آن و گزارشاتی دال بر موفقیت پیاده روی و به منظور تعیین تاثیر برنامه پیاده روی منظم بر کیفیت زندگی بیماران مزمن انسدادی ریه با شدت متوسط در مراکز آموزشی منتخب شهر اصفهان انجام شد.
پژوهش حاضر یک تحقیق نیمه تجربی است که روی 50 بیمار در محدوده سنی بالای60 سال مبتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه با شدت متوسط انجام شد. 30 نفر از بیماران در گروه آزمون و 20 نفر در گروه شاهد به طور تصادفی قرار گرفتند. شدت بیماری بر اساس نتایج اسپیرومتری سنجیده شد. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه فرم کوتاه کیفیت زندگی (SF12) و چک لیست زمان پیاده روی انجام شده توسط فرد می باشد. ابتدا کیفیت زندگی بیماران دو گروه به وسیله پرسشنامه SF12 سنجیده شد و سپس در گروه آزمون برنامه پیاده روی منظم به مدت دو ماه و سه بار در هفته بر اساس چک لیست پیاده روی انجام شد. مسافت تعیین شده جهت پیاده روی این بیماران 400 متر (با نظر پزشک) و زمان آن 15 تا 35 دقیقه می باشد. در پایان دو ماه کیفیت زندگی دو گروه مجددا اندازه گیری شد. سپس نتایج به وسیله نرم افزار SPSS v.10 تجزیه و تحلیل شد.
نتایج نشان داد بین برخی از مشخصات دموگرافیک بیماران (سن، جنس، وضعیت تاهل، تحصیلات، مدت ابتلا به بیماری، مصرف سیگار) و نمره کیفیت زندگی آن ها ارتباط معنادار و مستقیم وجود دارد (05/0p<) همچنین برنامه پیاده روی منظم باعث ارتقاء کیفیت زندگی این بیماران می شود (05/0p<).
با توجه به یافته های پ‍‍‍ژوهش توصیه می شود در مراقبت از این بیماران به مشخصات دموگرافیک آن ها توجه شده و در برنامه های مراقبتی آن ها پیاده روی گنجانده شود تا کیفیت زندگی ایشان ارتقا یابد.