خاص گرایی، کل گرایی و جزء گرایی

در این مقاله می کوشم تا دلیلی له موضع عام گرایانه درباره چگونگی رفتار دلایل اخلاقی در سیاق های مختلف اقامه نمایم. لازمه این استدلال این خواهد بود که موضع خاص گرایانه و کل گرایانه درباره چگونگی ترکیب شدن خصوصیت های اخلاقی مربوط در سیاق های مختلف ناموجه است. مطابق با استدلال مطرح شده در مقاله، یک خاص گرای کل گرا با یک دو راهی روبه رو است. شق نخست دو راهی معطوف به چگونگی مشارکت یک خصوصیت اخلاقی مربوط در ارزیابی اخلاقی سیاق های مختلف است. شق دوم متضمن این مطلب است که تبیین وجودشناختی خاص گرا درباره چگونگی ترکیب شدن خصوصیت های اخلاقی مربوط با یک دیگر در سیاق های مختلف مبهم است. با مد نظر قرار دادن دو راهی مذکور، می توان چنین نتیجه گرفت که استدلال موضع خاص گرایانه (موسوم به کل گرایی) درباره چگونگی ترکیب شدن خصوصیات اخلاقی مربوط با یک دیگر در سیاق های مختلف ناموجه است..