تاثیر آموزش روانی خانواده بر سیر بهبودی بیماران مبتلا به اختلال های خلقی

بررسی حاضر با هدف تعیین میزان اثرات دانش و مهارت های خانواده بر سیر بهبودی مبتلایان به اختلال های خلقی انجام شد.

در یک کارآزمایی بالینی، 31 بیمار مبتلا به اختلال های خلقی مراجعه کننده به بیمارستان گلستان شهر اهواز و خانواده هایشان به تصادف در دو گروه آزمایش و گواه جای داده شدند. در گروه آزمایش، جلسات آموزش روانی خانواده، در شش جلسه هفتگی برگزار گردید. برای گردآوری داده ها از پرسش نامه عملکرد خانواده مک مستر و مقیاس های افسردگی همیلتون- 17، ارزیابی مانیای بچ- رافائلسن و ارزیابی میزان عملکرد کلی، بهره گرفته شد.

پس از مداخله، دو گروه از نظر سطح سازگاری خانواده تفاوت آماری معنی دار داشتند (01/0p<). تفاوت معنی داری در دو گروه از نظر شدت علایم و عملکرد کلی بیمار پیش از ترخیص، در هنگام ترخیص و سه ماه پس از مداخله دیده نشد. هم چنین نتایج تفاوت معنی داری را از نظر ارتقاء پیروی از دستورات دارویی میان دو گروه آزمایش و گواه نشان نداد.

آموزش روانی خانواده می تواند بر میزان سازگاری خانواده تاثیر بگذارد. لزوم تامین حمایت های آموزشی، اجتماعی و مشاوره ای و تشکیل شبکه های اجتماعی برای خانواده ها و بیماران ضروری به نظر می رسد.