همگونی و ناهمگونی فخر به فضایل اخلاقی در دیوان ابی الطیب المتنی و افضل الدین خاقانی

ادبیات تطبیقی از شاخه های نو ظهور پژوهشهای ادبی است که همگونی ها و ناهمگونی های افکار اهل قلم و صاحبنظران ملل مختلف در آن نقد و بررسی می شود. فخر یا خودستایی، این زاده احساسات مشترک انسانی از جمله مواردی است که در ادبیات تطبیقی قابل بررسی، و در ادبیات فارسی و عربی به لحاظ پیوندهای مشترک تاریخی و فرهنگی از جایگاه ویژه ای برخوردار است. متنبی (354-303ه. ق) و خاقانی (595-520 ه. ق)فخر را به گونه ای هنرمندانه در اشعار خویش به کار برده اند. در این مقاله ادبیات تطبیقی، چیستی فخر، انگیزه های سرایش فخریه و موارد اشتراک و اختلاف مشرب دو شاعر در فخر به فضایل اخلاقی، بررسی و تجزیه و تحلیل شده و ارزشهای حاکم بر فرهنگ ایرانی و عربی که در ظهور اشعار اخلاقی فخر آمیز موثر بوده، مورد توجه قرار گرفته است.