وضعیت بیابانی شدن شمال خراسان

هدف این تحقیق ارزیابی و کارتوگرافی پدیده بیابانی شدن بخش شمالی استان خراسان به روش فائو _ یونپ و نسخه ویژه انستیتوی تحقیقات بیابان کشور ترکمنستان بوده و در حین مطالعات متناسب با شرایط محلی تغییرات و اصلاحات لازم درآنها اعمال شده است. نقشه ها بر مبنای تصاویر ماهوارهای لندست، سنجنده های MSS وTM با مقیاس 1:250000 طی سالهای 1972 و89 – 1988 و با بهرهگیری از نقشه های موضوعی خاکشناسی، زمین شناسی، توپوگرافی، پوشش گیاهی، اقلیم و غیره تهیه شد. بر اساس آنها نقشه نهایی تاثیرعوامل انسانی مؤثر بر بیابانی شدن در مقیاس 1:500000 تهیه شد. این نقشه منعکس کننده گسترش طبقات گوناگون بیابانی شدن با شدتهای مختلف و دلایل اختصاصی آنها است. نتایج این تحقیق نشان داد که 7/7 درصد از سطح منطقه جزو بیابانهای طبیعی مشتمل بر ماسهزارها، شورهزارها و اراضی نامناسب میباشد. تنها در حدود 5/5 درصد از مساحت منطقه در شرایط فعلی فاقد آثار و ظواهر بیابانی شدن بوده و نزدیک به 5/86 درصد از کل مساحت شمال استان خراسان (61440 کیلومتر مربع) تحت تاثیرعوامل بیابانی شدن با شدتهای مختلف قرار دارد. تخریب پوشش گیاهی در سطحی معادل 46 درصد و فرسایش بادی تنها در 5/0درصد از سطح اراضی منطقه به ترتیب بیشترین و کمترین تاثیر را در بیابانی شدن دارند. سایر فرآیندهای بیابانی شدن از قبیل فرسایش آبی و شوریزایی به ترتیب به میزان 4/34 و 7/5 درصد در بیابانی شدن منطقه مؤثرند. از نظر شدت بیابانی شدن، 7/46 درصد از کل منطقه در طبقات شدید و خیلی شدید، 8/23 درصد در طبقه متوسط و16 درصد در طبقه جزئی قرار دارند.