استفاده از آب پنیر از طریق آب آشامیدنی بر عملکرد جوجه های گوشتی

این آزمایش به منظور بررسی اثر مصرف آب پنیر از طریق آب آشامیدنی بر عملکرد جوجه های گوشتی انجام گرفت. در قالب طرح کاملا تصادفی آب پنیر در شش سطح (صفر، 10، 20، 40، 80 و 100 درصد) آب آشامیدنی به مدت 47 روز به کار برده شد. شمار 720 قطعه جوجه گوشتی یک روزه راس به 24 گروه 30 جوجه ای تقسیم شدند و هر یک از شش تیمار آزمایشی از سن هفت تا 54 روزگی به چهار گروه از جوجه ها داده شد. آب پنیر روزانه از یک کارخانه تهیه پنیر تهیه و مصرف می شد. در طول آزمایش جوجه ها به آب و غذا دسترسی آزاد داشتند. جوجه ها تا سن هفت روزگی با جیره آغازین تغذیه و سپس توزین و به تیمارهای آزمایشی اختصاص یافتند. تمام جوجه ها از سه جیره آغازین، رشد و پایانی استفاده کردند. جوجه های هر تکرار که در قفس های دسته جمعی زمینی نگه داری می شدند، در سنین 21، 42 و 54 روزگی توزین و مصرف غذایی گروه محاسبه شد و در پایان دوره از هر تکرار دو مرغ و دو خروس انتخاب، ذبح و درصد لاشه، چربی محوطه بطنی، وزن لوزالمعده، کبد و ایلئوم اندازه گیری شد. محتویات ایلئوم هر دو خروس و مرغ جمع آوری، مخلوط و برای شمارش باکتری ها در 20oC- منجمد شدند. در سنین 21 و 42 روزگی نمونه بستر هر تکرار جمع آوری و رطوبت آنها تعیین گردید. وزن بدن، اضافه وزن روزانه، ضریب تبدیل غذا و رطوبت بستر تحت تاثیر معنی دار (01/0 >P) سطوح آب پنیر قرار گرفتند. معیارهای مذکور با مصرف بیش از چهل درصد آب پنیر کاهش و ضریب تبدیل غذا افزایش نشان دادند. درصد لاشه با مصرف 80 و 100 درصد آب پنیر به طور معنی دار (01/0> p) کاهش یافت. درصد چربی حفره بطنی، کبد و لوزالمعده تحت تاثیر منفی سطوح آب پنیر قرار نگرفتند. درصد ایلئوم در سطوح بیشتر از ده درصد آب پنیر اختلاف معنی دار (01/0 > p) با گروه شاهد داشت و افزایش نشان داد. معادلات رگرسیون وزن و اضافه وزن بدن، ضریب تبدیل غذا و رطوبت بستر در تمام سنین همگی از نوع درجه دوم (غیرخطی) و معنی دار (01/0 > p) بودند و نشان دادند مصرف بیش از 40 درصد آب پنیر باعث کاهش عملکرد جوجه های گوشتی شد. اختلاف معنی داری در شمار لاکتوباسیل ها و انتروباکتری های ایلئوم در اثر سطوح مختلف آب پنیر دیده نشد ولی کل باکتری های ایلئوم با افزایش سطح آب پنیر افزایش معنی دار (01/0 > P) نشان داد.