علل ضعف بینایی در مراجعان به کلینیک توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی

تعیین علل کم بینایی و نا بینایی در افراد مراجعه کننده به درمانگاه کم بینایی دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی طی دی ماه 1383 تا دی ماه 1384 بود.
روش پژوهش: این تحقیق توصیفی بر روی همه افراد کم بینا یا نابینا که طی سال های 1383 و 1384 برای دریافت وسایل کمک بینایی به درمانگاه کم بینایی دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی مراجعه کردند؛ انجام شد. بیماران بر اساس بهترین دید اصلاح شده در چشم بهتر که به وسیله تابلوی اسنلن مخصوص افراد کم بینا تعیین شد و بر مبنای طبقه بندی سازمان بهداشت جهانی، به 3 گروه کم بینایی خفیف و متوسط، کم بینایی شدید و نابینا تقسیم شدند. هم چنین تقسیم بندی بیماران از نظر علل کم بینایی یا نابینایی بر پایه مهم ترین عامل در هر دو چشم، براساس نگارش 10 طبقه بندی بین المللی بیماری ها (10(ICD- صورت پذیرفت.
در این مطالعه 423 نفر شامل 275 مرد (65 درصد) و 148 زن (35 درصد) با میانگین سنی 2/25±6/43 سال (92-3 سال) بررسی شدند. موارد ضعف بینایی شامل 8/28 درصد کم بینایی خفیف و متوسط، 4/46 درصد کم بینایی شدید و 8/24 درصد نابینا بودند. علل عمده ضعف بینایی، بیماری های شبکیه و مشیمیه (5/74 درصد) و پس از آن بیماری های عصب بینایی و راه های بینایی (8/9 درصد)، اختلالات زجاجیه و گلوب (5/3 درصد)، آب مروارید مادرزادی (1/3 درصد) و گلوکوم (6/2 درصد) بودند. این ترتیب شیوع تقریبا در زیرگروه های سنی مختلف نیز مشاهده گردید.
شایع ترین علل ضعف بینایی در مراجعان به درمانگاه های کم بینایی، گروه بیماری های شبکیه و مشیمیه هستند.