مطالعه متغیرهای تغییر شکل پذیری آبرفتهای درشت دانه تهران با استفاده از پرسیومتر منارد

بخش وسیعی از گستره شهر تهران پوشیده از آبرفتهای درشت دانه می باشد. بدست آوردن متغیرهای دقیق مقاومتی و تغییر شکل این نهشته های زمین شناسی با استفاده از آزمایشهای برجای متداول و آزمایشگاهی تاکنون با مشکلات زیادی همراه بوده است.
در این مقاله ضمن بررسی و ارائه پیشنهاد جهت رفع مشکلات بکارگیری پرسیومتر منارد در این نهشته ها، مدولهای برشی این آبرفتها (آبرفت A و C) با استفاده از آزمایشهای پرسیومتری، بارگذاری صفحه ای و موج برشی مورد مطالعه قرار گرفته است. نتایج مطالعات نشان می دهد که مدول برشی در آبرفتهای سیمانی شده تهران بطور متوسط 7/1 تا 2 برابر مدولهای برشی آبرفتهای سیمانی نشده می باشد. همچنین با افزایش عمق، مدولهای برشی افزایش می یابند که این افزایش در آبرفتهای سیمانی شده بیشتر از آبرفتهای بدون سیمان می باشد. به دلیل اختلاف در تراز کرنش و تنش، متغیرهای تغییر شکل پذیری حاصل از آزمایشهای پرسیومتری کمتر از آزمایش بارگذاری صفحه ای و هر دوی اینها بسیار کمتر از آزمایش موج برشی می باشند. بطور کلی رفتار تنش- کرنش در خاکهای مورد مطالعه غیرخطی بوده و تابع تراز تنش و کرنش می باشد.