نقش گرمادهی، کلرید کلسیم و پرمنگنات پتاسیم بر عمر انباری و سفتی گوشت میوه سیب گلدن دلیشس

سیب گلدن دلیشس با غلظت های کلرید کلسیم صفر، 4 و 6 درصد به مدت نیم دقیقه به روش نفوذ در خلا (250 میلی متر جیوه) و گرمای 38 درجه سانتی گراد در سه سطح صفر، 48 و 72 ساعت تیمار شد. سپس میوه های تیمار شده به مدت 5/2 و 5 ماه در دمای صفر درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی 85-90 درصد، و پس از خروج از سردخانه به مدت یک هفته در دمای 20 درجه سانتی گراد نگهداری گردید. نتایج نشان داد که کلرید کلسیم 4 و 6 درصد به طور معنی داری باعث افزایش غلظت کلسیم گوشت میوه پس از 5/2 و 5 ماه در دمای صفر درجه شد. با افزایش میزان کلسیم گوشت میوه، سفتی بافت میوه نیز افزایش پیدا کرد، به طوری که بین غلظت کلسیم و سفتی گوشت میوه پس از 5/2 و 5 ماه به ترتیب ضریب رگرسیون 77/r2= 0 و 83/r2=0 به دست آمد. گرمادهی به مدت 48 و 72 ساعت باعث افزایش سفتی میوه نسبت به شاهد گردید. کلرید کلسیم 4 و 6 درصد همراه با گرمادهی به مدت 48 ساعت پس از 5/2 و 5 ماه نگهداری در دمای صفر درجه سانتی گراد و در طول یک هفته نگهداری در دمای 20 درجه سانتی گراد پس از خروج از سردخانه، سفتی گوشت میوه را به طور معنی داری افزایش داد. با افزایش غلظت کلرید کلسیم میزان از هم پاشیدگی میوه سیب کاهش یافت. در آزمایش دوم میوه های تیمار شده با کلرید کلسیم صفر، 4 و 6 درصد به روش نفوذ در خلا و پرمنگنات پتاسیم صفر، 10 و 20 گرم در هر کیسه به مدت 2 و 4 ماه همچون آزمایش قبل در سردخانه نگهداری شد. پرمنگنات پتاسیم به تنهایی سفتی بافت میوه را به طور معنی داری افزایش داد، ولی در تیمارهایی که همراه با کلرید کلسیم به کار رفته بود تاثیر معنی داری بر سفتی گوشت میوه نداشت.