اثر اسید جیبرلیک، اسید نفتالین استیک، اتفن و اوره برکنترل تناوب باردهی در نارنگی رقم کینو(Citrus reticulata Blanco cv. Kinnow)

یکی از عوامل محدود کننده تولید مرکبات تناوب میوه دهی یا سال آوری می باشد. از موثرترین روش های کنترل این پدیده استفاده از مواد شیمیایی است. در این پژوهش تاثیر کاربرد اسید جیبرلیک (GA3) و تنک کننده های شیمیایی (اسید نفتالین استیک، اتفن و اوره) بر کنترل تناوب باردهی در نارنگی رقم کینو (Citrus reticulata Blanco) در دو آزمایش جداگانه بررسی گردید. طی آزمایش اول، در اواخر پاییز و اوایل زمستان سال 1372 (اواخر یک سال کم بار)، درختان نارنگی با اسید جیبرلیک (صفر، 25، 50، 75 و 100 میلی گرم در لیتر)، در یکی از سه زمان آذرماه، دی ماه و بهمن ماه 1372 به فاصله 20 روز محلول پاشی شدند. کاربرد اسید جیبرلیک (غلظت 100 میلی گرم در لیتر) در آذرماه و یا دی ماه موجب بیشترین کاهش جوانه های تشکیل شده در بهار پس از تیمار (به ترتیب 65/88 و 13/79 درصد)، و افزایش جوانه های گل در سال دوم پس از تیمار گردید (به ترتیب 4/7 و 23 برابر). بهترین نتایج کاهش جوانه های گل در بهار پس از تیمار، و افزایش جوانه گل در سال دوم پس از تیمار، از دومین تاریخ محلول پاشی (دی ماه) با غلظت های 50، 75 و 100 میلی گرم در لیتر اسید جیبرلیک به دست آمد. در آزمایش دوم، از تنک کننده های شیمیایی اسید نفتالین استیک (صفر، 200، 300 و 400 میلی گرم در لیتر)، اتفن (صفر، 100، 200 و 300 میلی گرم در لیتر) و اوره (صفر، 4، 8 و 12 درصد) در مرحله ریزش طبیعی میوه (75/0-1 سانتی متر قطر میوه) در سال پربار استفاده شد. نتایج نشان داد کاربرد اوره بر میزان تنک شدن میوه تاثیر معنی داری نداشته، ولی اتفن و اسید نفتالین استیک در تنک کردن میوه و تنظیم میوه دهی درختان نارنگی موثر بوده اند. برای تنک کردن میوه و تنظیم میوه دهی درختان نارنگی، غلظت های 200 و 300 میلی گرم در لیتر اتفن و 400 میلی گرم در لیتر نفتالین استیک اسید بهترین تیمارها بودند. آثار هر یک از تیمارهای به کار رفته بر تغییرات طول، قطر، متوسط وزن و کیفیت آب میوه معنی دار نبود.