اثر تاریخ کاشت و آبیاری تکمیلی بر تجمع ماده خشک، عملکرد و شاخص برداشت دو رقم کانولا (Brassica napus)

در یک مطالعه دو ساله، تجمع ماده خشک اندام های هوایی در کانولا و رابطه آن با شاخص برداشت و عملکرد دانه تحت دامنه وسیعی از شرایط محیطی مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در دو شرایط آبیاری تکمیلی و دیم در ایستگاه تحقیقات کشاورزی گنبد اجرا شد. 5 تاریخ کاشت، شامل 15 آبان، 15 آذر، 15 دی، 15 بهمن و 15 اسفند در کرت های اصلی و 2 رقم هایولا 401 و آرجی اس 003 در کرت های فرعی قرار گرفتند. در هر دو سال، میانگین ماده خشک اندام های هوایی در شرایط آبیاری تکمیلی به طور معنی داری بیشتر از شرایط دیم ب ود. میزان 1385 بود. این امر باعث شد تا تاثیر آبیاری تکمیلی - 1384 کمتر از 86 - بارندگی در طی دوره گلدهی و پر شدن دانه در سال 85 1385 شود. افزایش دمای هو ا در - 1384 به طور قابل توجهی بیشتر از سال 86 - بر افزایش ماده خشک و عملکرد دانه در سال 85 تاریخ های کشت دیر، سبب کاهش معنی دار ماده خشک اندام های هوایی، شاخص برداشت و عملکرد دانه شد. تاخیر در کاشت سبب برخورد مراحل حساس گیاه مانند گلدهی و پر شدن دانه به دمای بالا و خشکی انتهای فصل و کاهش تعداد روز تا شروع گلدهی و رسیدگی فیزیولوژیکی شد. مقدار ماده خشک تجمع یافته در اندام های هوایی به جز دانه در مرحله رسیدگی 1384 به ترتیب 6290 و 6140 کیلوگرم در هکتار و در - فیزیولوژیکی در هیبرید هایولا 401 و رقم آرجی اس 003 در سال 85 1385 به ترتیب 5795 و 5804 کیلوگرم در هکتار بود، بنابراین برتری عملکرد دانه هیبرید هایولا 401 نسبت به رقم - سال 86 آرجی اس 003 تنها به دلیل شاخص برداشت بالاتر بود و این دو رقم از نظر ماده خشک تجمع یافته در اندام های هوایی غیر از دانه اختلاف قابل توجهی نداشتند.