بررسی اثر تقویت دارویی با الانزاپین در اختلال وسواس جبری مقاوم به درمان

با توجه به شیوع اختلال وسواس جبری (OCD) که در حقیقت چهارمین اختلال شایع روان پزشکی است و علی رغم درمان های خط اول شناخته شده شامل کلومیپرامین و مهارکننده های اختصاصی باز جذب سروتونین، حدود 40 تا 50 درصد بیماران یا مقاوم به درمان بوده یا پاسخ های رضایت بخشی به درمان نشان نمی دهند. بنابراین هدف این مطالعه تعیین میزان پاسخ به درمان با افزودن الانزاپین در بیماران اختلال وسواسی- جبری مقاوم به درمان بوده است.
از بیماران با تشخیص اختلال وسواس جبری (طبق طبقه بندی DSM-IV-TR) و تحت درمان با مهار کننده ی باز جذب سروتونین (SSRI) با دوز و زمان کافی که پاسخ به درمان نداده بودند (بیماران مقاوم به درمان)، 42 نفر وارد مطالعه شدند. از این تعداد 20 نفر در گروه درمان قرار گرفتند و داروی الانزاپین با دوز 10-5 میلی گرم در طی 6 هفته علاوه بر درمان های قبلی آنها اضافه شد و 22 نفر در گروه کنترل قرار گرفتند. سپس شدت وسواس آن ها براساس پرسشنامه ی یل (Y-BOCS)، در شروع و هفته های اول، سوم و ششم مورد سنجش قرارگرفت. 6 نفر از افراد تحت درمان با الانزاپین به علت عوارض جانبی دارو از ادامه درمان خودداری نموده، از مطالعه کنار گذاشته شدند.
میانگین نمرات شدت وسواس (Y-BOCS) قبل از مطالعه در گروه درمان 5 ± 6/33 و در گروه شاهد 3/3 ± 8/34 بود. نمرات شدت وسواس، شش هفته پس از اضافه کردن الانزاپین در گروه درمان 1/6 ± 2/7 و در گروه شاهد 9/5 ± 1/7 نمره کاهش داشته و این کاهش در هر گروه به طور مجزا معنی دار می باشد (0001P<)، اما در مقایسه ی تغییرات کاهش اثرات شدت اختلال وسواسی بین دو گروه درمان و شاهد اختلاف معنی داری مشاهده نشد (0001/0P>).
یافته های مطالعه ی اخیر نشان دهنده ی عدم تفاوت در تاثیربخشی الانزاپین در درمان بیماران مبتلا به وسواس و اجبار به عنوان یک داروی کمکی و تقویت کننده ی داروهای موثر در درمان وسواس جبری بود.