شیوع حملات تشنجی زودرس در بیماران مبتلا به حوادث عروق مغزی بستری شده در بخش نورولوژی بیمارستان ولیعصر(عج) زنجان از اسفند85 تا شهریور 86

سکته های مغزی یکی از علل شایع ناتوانی و مرگ و میر جمعیت بشری می باشد. باتوجه به شیوع قابل توجه حملات تشنجی بعد از سکته های مغزی که به دو شکل زودرس و دیررس و به اشکال موضعی و جنرالیزه اتفاق می افتد و تاثیر این حملات بر مرگ و میر بیماران، بر آن شدیم که تا وقوع حملات تشنجی زودرس را در این دسته از بیماران مورد بررسی قرار دهیم.
این مطالعه که یک مطالعه توصیفی است، در مدت زمان حدود 8 ماه بر روی 404 بیمار با تشخیص سکته ی مغزی که در بخش اعصاب بیمارستان ولیعصر(عج) زنجان بستری شده بودند، انجام شد. در مورد این بیماران اطلاعاتی نظیر جنسیت، سن، نوع سکته ی مغزی، فرم حملات صرعی، منطقه ی درگیر مغزی، وقوع حمله ی تشنجی زودرس و میزان مرگ و میرزود هنگام بیماران، استخراج و تحت آنالیز قرار گرفت.
از 404 بیمار با میانگین سنی 3/70، 227 نفر مرد و 177 نفر زن بودند. 362 مورد سکته ی مغزی ایسکیمیک و 42 مورد هموراژیک بودند. 16 بیمار در هفته ی اول بعد از سکته ی مغزی، حداقل یک مرتبه تشنج کردند. (در همه این موارد تشنج از نوع جنرالیزه بود که 15 مورد از نوع سکته ی مغزی ایسکیمیک و 1 مورد از نوع هموراژیک رخ داده بود). میزان مرگ و میر در افراد بدون تشنج 5/7 درصد و در افرادی که تشنج کرده بودند 3/31 درصد بود.
نتایج این بررسی نشان داد که تشنج زودرس به دنبال سکته ی مغزی در سکته ی مغزی ایسکیمیک بخصوص نوع آمبولیک، شایع تر از نوع هموراژیک بوده و خطر بروز این تشنج ها در روز اول بعد از سکته ی مغزی خیلی بالاتر از روزهای بعد می باشد. وقوع تشنج های زودرس در مردان شایع تر بوده است. همچنین وجود تشنج زودرس به همراه سکته ی مغزی با میزان بالاتری از مرگ و میر همراه بود و لذا دادن داروی ضد تشنج به عنوان پروفیلاکسی در افراد با ریسک بالای تشنج زودرس ممکن است از میزان تشنج و عوارض آن در این بیماران بکاهد.