گزارش 1 مورد مالاریای القایی در معتاد تزریقی

مالاریا یک بیماری پروتوزئری است که توسط 4 گونه پلاسمودیوم فالسی پاروم، ویواکس، اوال و مالاریه در انسان ایجاد بیماری می کند. انتقال پلاسمودیوم به طور عمده به انسان از طریق نیش پشه آنوفل ماده صورت می گیرد اما راه های انتقال دیگری از جمله انتقال از طریق خون یا سر سوزن آلوده نیز ذکر شده است. ایران از نظر انتقال مالاریا به 3 منطقه تقسیم می شود که عبارتند از: 1- شمال رشته کوه زاگرس 2- جنوب و جنوب غربی 3- جنوب شرقی. به دنبال اقدامات پیش گیرانه در سال 1352 ساکنان شمال رشته کوه زاگرس از نظر ابتلا به مالاریا ایمن شدند و در قسمت جنوبی نیز بیماری مهار شد اما به علت نقص در برنامه مبارزه با مالاریا در سال های 1353 و 1354، میزان آلودگی در قسمتی از مناطق جنوبی کشور به ویژه استان هرمزگان و سیستان و بلوچستان و قسمت گرمسیری کرمان افزایش یافت و بیماری تبدیل به اپیدمی شد. علاوه بر آن کانون هایی از انتقال مالاریا در شمال کشور ایجاد گردید. از آن جا که تهران و اطراف آن از نظر انتقال مالاریا توسط پشه پاک شده محسوب می شود، در فردی که سابقه خروج از این منطقه را ذکر نمی کند، انتقال مالاریا از طریق نیش پشه مطرح نمی باشد. بیماری که معرفی می شود آقای 30 ساله، اهل و ساکن تهران بود که با شکایت تب و زردی از 4 روز پیش از مراجعه، بستری گردید. وی از آب ریزش، گلو درد، سرفه، درد منتشر استخوانی و لرز شاکی بود.سابقه مصرف مواد مخدر تزریقی را از 2 سال قبل داشت که از 25 روز قبل از مراجعه اقدام به ترک آن کرده بود. سابقه انتقال خون و مسافرت به خارج از تهران را در طی سال های اخیر نداشت. بعد از انجام نمونه برداری های لازم، بیمار با تشخیص احتمالی اندوکاردیت تحت درمان قرار گرفت که به درمان پاسخ نداد و در نمونه برداری انجام شده از مغز استخوان مالاریای فالسی پاروم گزارش گردید. با توجه به عدم مسافرت بیمار به خارج از تهران و هماهنگی علائم بیمار با علائم محرومیت از مواد مخدر، تشخیص مالاریا کمتر مطرح بود در حالی که در بیمار معتاد تزریقی، انتقال مالاریا می تواند از طریق سر سوزن آلوده صورت گیرد و علائمی شبیه محرومیت از مواد مخدر را تقلید کند که باید در بررسی تب با علت ناشناخته(FUO) در بیماران IVDU (معتادان تزریقی)، مالاریا جزء تشخیص های افتراقی در نظر گرفته شود.