مقایسه سطح سرمی ویتامین B12 و علائم و نشانه های عصبی در بیماران دیابتی خوب کنترل شده با بیماران دیابتی بد کنترل شده

براساس تعدادی از مطالعات، به کار بردن ویتامین 12 B موجب از بین رفتن علائم عصبی در بیماران دیابتی می شود. با توجه به این مطلب که درمان علامتی در پزشکی مطلوب نیست، محققان این طرح بر آن شدند تا مطالعه ای را جهت یافتن مکانیسم های مربوط به این بهبودی و مقایسه سطح ویتامین 12 B در بیماران دیابتی خوب کنترل شده با بیماران دیابتی بد کنترل شده انجام دهند. دیابت، شایع ترین بیماری متابولیک است که با عوارض سیستمیک خود شامل ضعف ایمنی، نوروپاتی، واسکولوپاتی، مشکلات سیستم قلبی عروقی، کلیوی، پوست و غیره، اثرات جسمی و روانی عمده ای در بیماران بر جای می گذارد. این عوارض موجب افزایش هزینه های مربوط به درمان، رفع عوارض وکاهش نیروی مفید کار به طور مستقیم و غیرمستقیم می شود بنابراین نتایج احتمالی مطالعه حاضر بسیار کارا و باصرفه خواهد بود. از سوی دیگر دانستن این واقعیت می تواند منجر به اجرای برنامه های پیش گیرانه گردد که با کیفیت تر، باصرفه تر و مقدم بر درمان می باشد. این مطالعه مقطعی روی 98 بیمار مراجعه کننده به درمانگاه غدد بیمارستان حضرت رسول اکرم (ص) انجام شد که طی آن پس از گرفتن شرح حال و معاینه بالینی یک نمونه خون جهت اندازه گیری ویتامین 12 B و هموگلوبین c 1 A از بیماران گرفته شده و سطح ویتامین 12 B در افراد خوب و بد کنترل شده مقایسه می گردید. برای تجزیه و تحلیل نتایج از نرم افزار SPSS استفاده شد. براساس نتایج به دست آمده میانگین سنی افراد مورد پژوهش 4 ± 5/58 سال بود و 55 نفر(1/56%) زن بودند. شایع ترین علائم و نشانه ها عبارت بودند از: نوروپاتی دستکش و جوراب، پرادراری، شب ادراری (nocturia)، رتینوپاتی، پرنوشی، آمبلیوپی، کاهش وزن، پارستزی دیستال، از بین رفتن حس لامسه یا ارتعاش و نفروپاتی. میانگین سطح ویتامین 12 B در گروهی که دیابت آن ها خوب کنترل شده بود با افراد بد کنترل شده، اختلاف آماری معنی داری نداشت. همان گونه که انتظار می رفت، نوروپاتی، پرادراری، پرنوشی و رتینوپاتی از شایع ترین علائم بوده اند. وجود رتینوپاتی در 4/43% موارد نیز نکته قابل توجهی می باشد که شاید علت آن بالا بودن متوسط زمان ابتلای این افراد از زمان تشخیص دیابت (10سال) باشد. در منابع مختلف نیز به این مطلب اشاره شده است که خطر عوارض مزمن دیابت با طول مدت هیپرگلیسمی افزایش می یابد. تا کنون مصرف ناکافی ویتامین 12 B به عنوان عامل خطر برای کمبود ویتامین 12 B شناخته نشده است. مکمل های کوبالامین، ارزان قیمت و غیرسمی بوده و چنانچه زود شروع شوند، از تاثیرات غیر قابل برگشت عصبی جلوگیری خواهد شد اما با توجه به شیوع کم نقص ویتامین 12 B در افراد مبتلا به دیابت نوع دو تجویز پیش گیرانه ویتامین 12 B به تمام مبتلایان به دیابت نوع دو، پیشنهاد نمی شود بنابراین طرح های با حجم نمونه بالا، چند مرکزی و کنترل شده جهت شناسایی افرادی که در معرض خطر بیش تری از نظر نقص سطح ویتامین 12 B هستند ضروری به نظر می رسد.