بررسی حس عمقی در مفصل زانوی بیماران مبتلا به استئوآرتریت اولیه زانو

مفصل زانو، محل شایعی جهت ایجاد استئوآرتریت بوده و علت احتمالی آن این است که این مفصل بیش از سایر مفاصل در معرض وارد شدن ضربه می باشد. استئوآرتریت اولیه هیچ علت خاصی ندارد اما استئوآرتریت ثانویه مربوط به مکانیک غیرطبیعی مفصل می باشد. استئوآرتریت درواقع یک واکنش فیزیولوژیک در مقابل نیروهای طولی و مکرر اعمال شده به مفصل می باشد. حس عمقی مفصل زانو از مجموع پیام های آوران از گیرنده های عضلات، تاندون ها، کپسول مفصلی، لیگامان ها، اتصالات منیسکی و پوست ناشی می شود. گیرنده های عضله و مفصل عمده ترین منابع تامین کننده حس عمقی مفصل زانو هستند. در بیماران مبتلا به استئوآرتریت زانو، ضعف عضلانی و شلی مفصلی موجب اختلال حس عمقی می شوند. به علت متفاوت بودن نقش مختلف گیرنده های مکانیکی در تعیین حس عمقی در زاویه های مختلف مفصلی، محققان تصمیم گرفتند تا حس عمقی مفصل زانو را با روش های بازسازی فعال و غیرفعال در زاویه های مختلف مفصلی مورد ارزیابی قرار دهند. اهداف این تحقیق عبارت بودند از: 1) آیا تعیین دقت حس عمقی با زاویه های مختلف مفصل زانو در ارتباط است. 2) آیا تفاوت معنی داری بین اندازه گیری های بازسازی فعال و غیرفعال مفصلی وجود دارد. در این تحقیق، 30 بیمار مبتلا به استئوآرتریت اولیه زانو در محدوده سنی 50 تا 65 سال به صورت غیرتصادفی انتخاب شدند. برای تعیین حس وضعیت مفصل زانو از دستگاه الکتروگونیامتر و روش بازسازی فعال و غیرفعال زاویه مفصل زانو استفاده گردید. نتایج تحقیق نشان داد که بیماران مبتلا به استئوآرتریت توانایی کم تری دردقت بازسازی زاویه های انتهایی اکستانسیون فعال و غیرفعال مفصلی نسبت به زاویه های ابتدایی دارند(05/0 P<). هم چنین تفاوت معنی داری بین اندازه گیری های آستانه تعیین حرکات فعال و غیرفعال مفصلی مشاهده نشد.