فراوانی اقدام به خودکشی در مراجعه کنندگان به بخش اورژانس شهر جیرفت در سال 1380

اقدام به خودکشی عملی است که به قصد آسیب رساندن هدف دار و آگاهانه به خود، اغلب در افراد خود محور، مضطرب، متخاصم و ناتوان در برقراری ارتباطات صورت می گیرد. با توجه به این که پدیده خودکشی برای سیستم بهداشت و درمان کشور پرهزینه بوده و با معیارهای ارزشی و فرهنگی یک کشور اسلامی مغایرت دارد، بر آن شدیم تا ویژگی های افرادی را که به این علت به اورژانس جیرفت مراجعه کرده بودند مورد تجزیه و تحلیل قرار دهیم. این پژوهش به روش مقطعی در پاییز سال 1380 انجام شد. جامعه مورد بررسی شامل تمام افرادی بود که به دنبال اقدام به خودکشی به بخش اورژانس شهر جیرفت طی مدت ذکر شده آورده شده بودند. بدین منظور پرسش نامه ای برای مصاحبه با بیماران تدوین گردید که حاوی سوالاتی در مورد خصوصیات جمعیت شناسی بیماران، سابقه اعتیاد و افسردگی، روش اقدام به خودکشی و علل آن بوده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS و آزمون های مجذور خی و دقیق فیشر استفاده گردید. براساس نتایج به دست آمده حدود 3% از کل مراجعه کنندگان به بخش اورژانس را، آسیب دیدگی به دنبال اقدام به خودکشی تشکیل می داد. روش به کار گرفته شده در خودکشی در 75% موارد دارو، 20% سم و 5% پارگی عروق با ابزار برنده بوده است. مهم ترین علل اقدام به خودکشی، اختلاف بین والدین(29%)، بیماری فرد(25%)، اختلاف با همسر(18%) و مشکلات اقتصادی(7%) بوده است. حدود 36% افرادی که دست به خودکشی زده بودند، سابقه استفاده از داروهای ضدافسردگی و 16% سابقه اعتیاد به حداقل یکی از مواد مخدر را داشتند. حداقل 36% افراد اعلام کرده بودند که به طور مجدد دست به خودکشی خواهند زد. با توجه به فراوانی بالای اعتیاد و اقدام به خودکشی در این شهرستان و از سوی دیگر نتایج به دست آمده توسط پژوهش گران که نشان داده اند احساس بدبختی، تحقیر، کمبود عاطفی و نابرابری از عوامل موثر در اقدام به خودکشی می باشد، جا دارد که مسئولان تلاش بیش تری را نسبت به برآورد نیازهای بهداشتی و خدمات روان درمانی در نظر گیرند.