ارتباط نوع روش پیشگیری از بارداری یا طول مدت زناشویی با احتمال بروز پره اکلامپسی

پره اکلامپسی یک دلیل عمده مرگ و میر و ایجاد عوارض در مادران و عقب ماندگی رشد داخل رحمی، زایمان زودرس و مرگ و میر در نوزادان می باشد. مطابق فرضیه ناسازگاری ایمونولوژیک استفاده از روش های سد کننده پیشگیری از بارداری و یا کوتاه بودن مدت تماس جنسی قبل از بارداری، به جهت کاهش مواجهه قبلی مادر با آنتی ژن های اسپرم پدری، ممکن است عامل خطری در ایجاد بیماری پره اکلامپسی باشد. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط احتمالی بین این فاکتورها با ایجاد بیماری پره اکلامپسی انجام شد.
این مطالعه توصیفی-تحلیلی بر روی 300 نفر از زنان باردار بستری در بخش زنان و زایمان بیمارستان تامین اجتماعی شهرکرد انجام گرفت. 150 زن باردار مبتلا به پره اکلامپسی و 150 شاهد سالم که از نظر فاکتور سن مورد همگن سازی گروهی قرار گرفته بودند جهت تکمیل پرسشنامه طرح، با آنان مصاحبه حضوری صورت گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آماری t، کای دو و نسبت شانس انجام پذیرفت.
ارتباط معنی داری بین پره اکلامپسی با بارداری اول، زایمان اول و سابقه شخصی (001/0P<) یا فامیلی پری اکلامپسی (05/0P<) وجود داشت. رابطه معنی داری میان سابقه سقط، استفاده از روش های سد کننده پیشگیری از بارداری یا مقاربت منقطع با خطر ابتلا به پره اکلامپسی وجود نداشت. رابطه مستقیم معنی دار میان طول دوره زناشویی با خطر ابتلا به پره اکلامپسی وجود داشت (001/0>P) که این ارتباط حتی پس از حذف فاکتور تعداد زایمان به عنوان یک متغیر مداخله گر، باقی بود.
یافته های مطالعه حاضر، فرضیه ناسازگاری ایمونولوژیک را از برخی جنبه ها در جامعه مورد مطالعه خود به چالش کشیده و چنین به نظر می رسد که شاید فرضیات دیگر در مورد بیماری پره اکلامپسی، برای توضیح دوره زناشویی به عنوان فاکتور خطر این بیماری مناسب تر باشند.