استفاده از سطوح مختلف گیاه کامل جو ذخیره شده با اوره در جیره غذایی گوسفندان بومی گیلان

اثر سطوح مختلف گیاه کامل جو ذخیره شده با اوره بر عملکرد و پارامترهای خونی 32 راس گوسفند بومی با میانگین وزن اولیه 32/3 ± 69/24 کیلوگرم در قالب یک طرح کاملا تصادفی با 4 تیمار و 8 تکرار مورد بررسی قرار گرفت. گیاه کامل جو پاییزه در مرحله دانه خمیری شکل با میانگین ماده خشک 549 گرم در کیلوگرم برداشت و پس از خرد نمودن به همراه 4 درصد اوره بر اساس وزن ماده خشک در کیسه های نایلونی ضد هوا به مدت 90 روز تا شروع آزمایش ذخیره شد. در این آزمایش از ذرت سیلو شده (MS) و گیاه کامل جو ذخیره شده با اوره (UWCB) به نسبت های مختلف در جیره غذایی در چهار تیمار بشرح تیمار A (100 درصد MS: صفر درصد UWCB)، تیمار B (65: 35)، تیمار C (50: 50) و تیمار D (35: 65) استفاده شد. روزانه 200 گرم کنسانتره پرواری حاوی 143 گرم در کیلوگرم پروتئین خام و 2/11 مگاژول در کیلوگرم انرژی متابولیسمی به همه ی گوسفندان خورانده شد. نتایج بررسی نشان داد که مصرف ماده خشک روزانه در تیمار A حداکثر به مقدار 95/1335 گرم در روز بود و با افزایش نسبت گیاه کامل جو ذخیره شده با اوره تا سطح 65 درصد (تیمار D) کاهش معنی داری داشت (05/0 p <). افزایش وزن روزانه در تیمار C حداکثر به مقدار 62/122 گرم در روز بود و با افزایش نسبت گیاه کامل جو ذخیره شده با اوره تا سطح 65 درصد در تیمار D (92 گرم در روز) کاهش معنی داری نشان داد (05/0 p <). ضریب تبدیل غذایی در تیمار A، B، C و D به ترتیب 22/12، 94/10، 80/9 و 43/11 بود که بهترین ضریب تبدیل در تیمار C با 50 درصد مخلوط علوفه بدست آمد. غلظت اوره ی خون در 4 ساعت بعد از خوراک حداکثر بوده و بیشترین آن در تیمار D (25/25 میلی گرم در دسی لیتر) مشاهده شد و در غلظت سایر پارامترهای خون مثل پروتئین کل، آلبومین، اوره خون، کلسیم و فسفر تغییری حاصل نشد. نتایج کلی بدست آمده نشان داد که تحت شرایط این آزمایش، بهترین عملکرد گوسفندان بومی در تیمار C بدست آمده است.