بررسی چند شکلی DNA مرغان بومی استان های مازندران، آذربایجان غربی و فارس با استفاده از نشانگرهای ریزماهواره

در این تحقیق چند شکلی DNA مرغان بومی مازندران، آذربایجان غربی و فارس با استفاده از پنج نشانگر ریزماهواره شامل آغازگرهای MCW5،MCW16، MCW18، MCW34، MCW39 مورد بررسی قرار گرفت. از هر جمعیت 30 فرد به طور تصادفی و انفرادی خون گیری شدند و DNA ژنومی آنها با روش تغییر یافته ی استخراج نمکی (Salting out) استخراج شد. تعداد آلل ها در جمعیت های تحت بررسی از 3 (MCW3) تا 6 (MCW5) متغیر بود. با محاسبه ی محتوی اطلاعاتی چند شکل مشخص شد که بیشترین و کمترین مقدار آن به ترتیب به جمعیت مازندران (66/0) و جمعیت فارس (58/0) تعلق دارد. تنوع درون جمعیتی در سه جمعیت مرغ بومی نیز محاسبه شد که براساس آن بیشترین و کمترین تنوع درون جمعیتی به ترتیب متعلق به جمعیت های آذربایجان غربی (72/0) و فارس (64/0) بود. برای محاسبه فاصله ژنتیکی بین جمعیت ها از شاخص برآورد نا اریب Nei استفاده شد. بیشترین فاصله ژنتیکی بین جمعیت های فارس و آذربایجان غربی (31/0) و کمترین فاصله ژنتیکی بین جمعیت های مازندران و آذربایجان غربی (18/0) به دست آمد. تجزیه خوشه ایبر اساس روش UPGMA، آذربایجان غربی و مازندران را در یک شاخه و فارس را در شاخه ای دیگر تقسیم بندی نمود.