ارزیابی اثر تستوسترون بر التهاب القاء شده به وسیله کاراگنون در موش های صحرایی نر گنادکتومی شده

میزان حس درد و پاسخ التهابی در زنان و مردان متفاوت می باشد. مطالعه های انجام شده نتایج قطعی دال بر اثرات هورمون های استروئیدی گنادی که عامل اصلی تفاوت های جنس نر و ماده است را بر التهاب به دست نمی دهد. تحقیقاتی چند در رابطه با اثر استروژن ها و آندروژن ها بر التهاب صورت گرفته و نتایج متناقضی ارایه گردیده است. هدف از این پژوهش ارزیابی اثر تستوسترون بر التهاب القاء شده به وسیله کاراگنون در موش های صحرایی نر گنادکتومی شده بود.
این یک مطالعه تجربی است که در سال 1385، در گروه فیزیولوژی دانشگاه علوم پزشکی شیراز انجام گرفت. تعداد 40 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار با وزن تقریبی 10 ±190 گرم انتخاب و به صورت تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند؛ گروه کنترل که هیچ دارویی دریافت نکردند، گروه شاهد که در آنها جراحی انجام می شد، ولی بیضه ها خارج نمی گردید، گروه گنادکتومی که 5/0 میلی لیتر حلال (روغن زیتون) به صورت داخل صفاقی دریافت کردند و گروه گنادکتومی که تستوسترون انانتات (6 میلی گرم به ازای 100 گرم وزن بدن) در 5/0 میلی لیتر حلال به صورت داخل صفاقی دریافت کردند. روز ششم بعد از گنادکتومی با تزریق کاراگنون 1 درصد به کف پای راست موش ها التهاب ایجاد شد. میزان التهاب بر اساس حجم پای متورم با فرو کردن پا در جیوه و اندازه گیری وزن آن(با استفاده از رابطه بین وزن، حجم و چگالی) در مورد همه نمونه ها تعیین گردید. داده ها به وسیله نرم افزار SPSS و آزمون آماری آنالیز واریانس مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت.
نتایج نشان داد که تستوسترون به طور معنی دار باعث کاهش حجم پای ملتهب در موش های گنادکتومی شده در مقایسه با گروه شاهد گردید(01/0p<).
بر اساس نتایج به دست آمده در این تحقیق تستوسترون موجب کاهش پاسخ التهابی القاء شده به وسیله کاراگنون می گردد. این اثر تستوسترون احتمالا از طریق مهار تولید عوامل التهابی مثل اینترلوکین ها و یا کاهش گیرنده های عوامل التهابی می باشد.