تاثیر آموزش بر اساس مدل قصد رفتار بر رفتار پیشگیری کننده از پوکی استخوان در دانشجویان دختر

استئوپروز (پوکی استخوان) بیماری بسیار شایعی است که تاثیرات قابل ملاحظه ای بر سلامتی انسان دارد و سبک و شیوه زندگی نقش مهمی در ابتلا ء به درجات مختلف آن دارد. با توجه به آمارهای جهانی تخمین اولیه این است که در ایران بالغ بر 7 میلیون نفر بالاتر از 50 سال بوده که از این تعداد حدود 7/1 میلیون نفر در معرض خطر شکستگی قرار دارند. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش بر اساس مدل قصد رفتار بر رفتار پیشگیری کننده از پوکی استخوان در دانشجویان دختر انجام شده است. این مطالعه یک کارآزمایی عرصه ای می باشد. جامعه مورد مطالعه 82 نفر از دانشجویان دختر دانشکده بهداشت ورودی سال 1386 بود که به روش تمام شماری وارد مطالعه شدند و از طریق بلوک های تصادفی به دو گروه مورد(42 نفر) و شاهد(40 نفر) تقسیم شدند. سپس دانشجویان به پرسشنامه طراحی شده بر اساس مدل قصد رفتار پاسخ دادند و آنگاه به بررسی پاسخ ها و تعیین نیازهای آموزشی اقدام شد. برنامه آموزشی طراحی شده مطابق مدل قصد رفتار برای گروه مورد به مدت سه ماه، هر ماه چهار جلسه و هر جلسه 5/1 ساعت به روش سخنرانی و بحث گروهی اجرا شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های آماری تی مستقل، تی زوجی و کوواریانس تجزیه و تحلیل شدند.
نتایج پژوهش نشان داد که دانش، نگرش و قصد رفتار افراد گروه مورد بعد از مداخله نسبت به قبل از مداخله در زمینه پیشگیری از پوکی استخوان اختلاف آماری معنی داری دارد(0001/0p<)، در حالی که در خصوص گروه شاهد اختلاف معنی دار نبود. با توجه به یافته های پژوهش چنین استنباط می شود که آموزش اختصاصی بر اساس مدل قصد رفتار در بهبود دانش، نگرش و قصد رفتار دانشجویان دختر مؤثر بوده است، لذا پیشنهاد می گردد از این الگو در آموزش پیشگیری از پوکی استخوان استفاده گردد.