افزایش آسیب پذیری لیپیدهای غشای گویچه های قرمز و استرس اکسیداتیو در بیماران مبتلا به دیابت ملیتوس تیپ یک

یافته های متعددی وجود دارند که نشان می دهند استرس اکسیداتیو در پاتوژنز بیماری دیابت و عوارض مزمن آن نقش مهمی بر عهده دارد. هدف از انجام دادن این تحقیق، بررسی آسیب پذیری غشای گویچه های قرمز در برابر اکسیداسیون و ارزیابی وضعیت آنتی اکسیدان ها در بیماران مبتلا به دیابت تیپ یک بوده است. در این مطالعه 35 بیمار مبتلا به دیابت تیپ یک و 28 فرد سالم که از نظر سن و جنس مشابه افراد بیمار بودند، مورد بررسی قرار گرفتند و آسیب پذیری گویچه های قرمز نسبت به اکسیدان ها و مقدار مالون دی آلدیید(MDA) و نیز مقدار گلوتاتیون گویچه های قرمز(GSH)، فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز آن ها(GSH-Px) و آنتی اکسیدان های تام پلاسما(FRAP) در بیماران و افراد سالم ارزیابی و مقایسه شد. براساس نتایج به دست آمده مقدار GSH و FRAP کم تر از افراد سالم بود. تفاوت GSH-Px در گروه بیماران و شاهد معنی دار نبود. آسیب پذیری لیپیدهای غشای گویچه های قرمز افراد بیمار، مقدار MDA و MDA maximal release در بیماران افزایش چشم گیری را نشان داد. MDA با سن، FBS و HbA1C هم بستگی مثبت و با FRAP هم بستگی منفی داشت. GSH گویچه های قرمز با طول مدت ابتلا به دیابت هم بستگی مثبت و با FBS و HbA1C هم بستگی منفی را نشان داد. آنتی اکسیدان های تام پلاسما نیز با FBS و HbA1C هم بستگی منفی داشتند. هیچ گونه رابطه معنی داری بین شاخص های اندازه گیری شده با کلسترول، تری گلیسرید و کراتینین دیده نشد. با توجه به نتایج به دست آمده به نظر می رسد که در مبتلایان به دیابت تیپ یک حالت استرس اکسیداتیو وجود داشته باشد که ناشی از کنترل متابولیک آن ها می باشد و این افراد به علت اختلال در وضعیت آنتی اکسیدان ها، از آسیب پذیری بیش تری در برابر ترکیبات اکسید کننده برخوردار هستند.