کاربرد مدلهای پارامتری در تحلیل بقا در سرطان معده

مدل مخاطره متناسب کاکس، رایج ترین روش برای تجزیه و تحلیل اثر متغیرها بر روی زمان بقاء می باشد، اما، تحت شرایط معین مدل های پارامتری می توانند بر مدل کاکس برتری داشته باشند. در مطالعه حاضر با استفاده از مدل کاکس و جایگزین های پارامتری از قبیل مدل وایبل، نمایی و لگ نرمال، عوامل موثر بر بقاء بیماران مبتلا به سرطان معده، ارزیابی و کارآیی مدل ها برای ارائه بهترین مدل مقایسه گردید.

به منظور تعیین عوامل مستقل کاهنده بقا در سرطان معده، روش های پارامتری و نیمه پارامتری بر روی بیماران ثبت شده در مرکز ثبت تومور استان فارس اعمال گردید. مقایسه مابین مدل ها با استفاده از معیار آکائیکه (Akaike Information Criterion) صورت پذیرفت.

از 442 بیمار، 266 نفر (2/60 درصد) در طول دوره فوت کرده بودند. نتایج تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از مدل کاکس و مدل های پارامتری تقریبا مشابه بود. بر اساس معیار آکائیکه، مدل های وایبل و نمایی به ترتیب، با مقادیر 848 و 850 بهترین برازش را بر داده های بقاء داشتند. بیماران با سنین 75-60 و بیشتر از 75 سال در زمان تشخیص و همین طور درجه تمایز یافتگی ضعیف تومور و وجود متاستاز در زمان تشخیص بیماری با خطر بالاتر مرگ همراه بودند (05/0p<).

اگرچه نسبت مخاطره در مدل کاکس و مدل های پارامتری تقریبا مشابه بود، ولی بر اساس معیارآکائیکه، مدل های وایبل و نمایی، مدل های بهتری برای تحلیل بقا می باشند.