بررسی سطح سرمی اینترلوکین-17 در بیماران مبتلاء به انفارکتوس حاد میوکاردو آنژین ناپایدار صدری

فاکتورهای خطر جدیدی به خصوص واکنش های التهابی و فاکتورهای ایمونولوژیک برای بیماری های قلبی- عروقی معرفی شده اند. لذا، در این مطالعه میزان سرمی اینترلوکین – 17 (IL-17) در بیماران مبتلا به بیماری های ایسکمیک قلبی (شامل بیماران مبتلا به انفارکتوس حاد میوکارد و بیماران مبتلا به آنژین ناپایدار صدری) و افراد سالم بررسی می گردد.
در این مطالعه توصیفی، نمونه های سرمی از 3 گروه شامل 30 بیمار مبتلا به انفارکتوس حاد میوکارد (Acute Myocardial Infarction-AMI)، 30 بیمار مبتلا به آنژین صدری ناپایدار (Unstable Angina-UA) و 30 فرد سالم جمع آوری و از نظر میزان سرمی IL-17 با روش ELISA مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها با استفاده از آزمون های ANOVA و t-test مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
میانگین میزان سرمی IL-17 در بیماران مبتلا به انفارکتوس حاد میوکارد (AMI)، آنژین صدری ناپایدار (UA) و افراد گروه کنترل به ترتیب pg/ml 2/1±68/6، pg/ml 01/1±48/5 و pg/ml 6/0±07/2 (pg/ml پیکوگرم در هر میلی لیتر) تعیین گردید. آنالیز آماری نشان داد که میانگین میزان سرمی IL-17 در بیماران مبتلا به انفارکتوس حاد میوکارد (AMI) و آنژین صدری ناپایدار (UA) به طور معنی داری از افراد گروه کنترل بالاتر است (به ترتیب با 005/0 P< و 04/0 P<). میانگین میزان سرمی IL-17 در کل بیماران مبتلا به بیماری های ایسکمیک قلبی (شامل مجموع بیماران مبتلا به انفارکتوس حاد میوکارد و آنژین صدری ناپایدار) نیز pg/ml 79/0. ± 08/6 تعیین گردید. اختلاف میانگین میزان سرمی IL-17 بین بیماران مبتلا به بیماری های ایسکمیک قلبی و افراد سالم نیز از نظر آماری معنی دار بود (002/0 P<). لازم به ذکر است که اختلاف میانگین میزان سرمی IL-17 در بیماران مبتلا به انفارکتوس حاد میوکارد (AMI) و آنژین صدری ناپایدار (UA) از نظر آماری معنی دار نشد.
نتایج این مطالعه نشان داد که میزان سرمی IL-17 در بیماران مبتلا به انفارکتوس حاد میوکارد و آنژین صدری ناپایدار که به طور معنی داری از افراد سالم گروه کنترل بالاتر است. لذا مکانیسم های وابسته به IL-17 ممکن است در پاتوژنز بیماری های ایسکمیک قلبی شرکت نمایند.