میزان شیوع کمردرد و عوامل خطرزای آن در کارکنان پرستار بیمارستان های دانشگاهی مشهد در سال79-1378

کمردرد یک مشکل بزرگ جهانی به حساب می آید که سلامت و زندگی افراد را در تمام مشاغل مورد تهدید قرار می دهد و شیوع آن همواره رو به افزایش است. پرستاران به لحاظ موقعیت شغلی در معرض خطر بیشتری از نظر آسیب های کمر قرار دارند. این مطالعه به منظور تعیین میزان شیوع کمردرد و عوامل خطرزای آن در کارکنان پرستار بیمارستان های دانشگاهی مشهد انجام گرفت.
در این مطالعه مقطعی از نوع توصیفی یک گروهه دومتغیره استفاده گردید. در طی سال های 79-1378، 820 نفر از کارکنان 9 بیمارستان دانشگاهی مشهد که واجد شرایط پژوهش بودند، به وسیله فرم انتخاب نمونه با نمونه گیری طبقه ای، تصادفی ساده مبتنی بر حجم انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده پرسشنامه بود که با روش روایی محتوا اعتبار و با آزمون مجدد اعتماد علمی آن بررسی شد. در نهایت 769 پرسشنامه برگشتی مورد بررسی قرار گرفت. داده های جمع آوری شده با کمک آزمون های آماری کای دو، تی و آنالیز واریانس یک طرفه تجزیه و تحلیل شدند.
میزان شیوع لحظه ای کمر درد 2/45درصد بود. بین دو گروه مبتلا و غیرمبتلا به کمردرد از نظر میانگین سن، سابقه خدمت پرستاری، میانگین تعداد حاملگی، زایمان و تعداد بچه و میانگین تعداد دفعات جابجایی بیماران، تعویض ملافه بیماران بی حرکت، میانگین ساعات راه رفتن و رانندگی از لحاظ آماری اختلاف معنی داری وجود داشت (05/0P<). همچنین بین جنس، شاخص توده بدن، وضعیت تاهل، نوع شیفت، جمع آوری رختخواب، نوع تشک، احترام به نقطه نظرات همکاران، احساس فشار روحی ضمن ارایه خدمات پرستاری، داشتن مشکلات خواب و بیداری، کمک گرفتن از دیگران، ارتباط بین کارکنان با همدیگر و با مدیران و افراد خانواه و بالعکس، تعویض محل کار، فوت اقوام نزدیک، میزان روشنایی، شلوغی، سروصدا و بوهای زننده بخش و نحوه ایستادن، نشستن و بلند کردن اجسام از لحاظ آماری با میزان شیوع کمردرد ارتباط معنی داری وجود داشت (05/0P<).
این مطالعه نشان داد که میزان شیوع کمردرد در کارکنان پرستار 2/45 درصد بوده و عواملی از قبیل خصوصیات فردی، روانی و اجتماعی، وضعیت بدن در انجام فعالیت، استراحت و عوامل فیزیکی محیط بخش، نقش مهمی در کمردرد پرستاران دارد.