از ارزیابی درونی در آموزش پزشکی تا نهاد ملی برای تضمین کیفیت در آموزش عالی ایران: چالش ها و چشم اندازها

در دو دهه گذشته توجه به کیفیت آموزش عالی بیش از پیش اهمیت یافته است. از این رو، کوشش های مرتبطه با ارزیابی کیفیت و بهبود آن در اغلب کشورهای جهان رو به گسترش بوده است. برخی از این کوشش ها منجر به ایجاد سازمان های ملی، منطقه ای، و بین المللی در ارزیابی و اعتبارسنجی شده است. با توجه به روند یاد شده، در این مقاله به این سؤال پاسخ داده شده است که «تا چه اندازه کوشش های ایران در ارزیابی آموزش عالی در سوی ایجاد نهاد ملی برای ارزیابی و اعتبارسنجی بوده است؟»برای این منظور، ابتدا به اولین تجربه ارزیابی مستمر در ایران اشاره می شود. سپس، ضمن اشاره به تجربه های بین المللی، چالش های موجود برای ساختار سازی در ارزیابی و اعتبارسنجی آموزش عالی کشور به طور اعم، و در آموزش پزشکی به طور اخص، مورد نظر قرار می گیرد. سرانجام، چشم انداز ایجاد شبکه ارزیابی کیفیت دانشگاه های ایران مورد تحلیل واقع می شود.
از طریق ساختارسازی برای ارزیابی و اعتبارسنجی می توان در اعضاء هیات علمی نسبت به کیفیت وابستگی لازم را به وجود آورد و از این طریق استمرار کوشش های ارزیابی و تضمینی کیفیت را امکان پذیر نمود.