بررسی ارتباط پلی مورفیسم ژن احیاء کننده متیلن تترا هیدرو فولیک اسید MTHFR) C677T) با سندرم متابولیک در جمعیت ایرانی: مطالعه هموسیستئین تهران

در بررسی های انجام گرفته بر روی گروه هایی خاص از مبتلایان به اسکیزوفرنیا و دیابت، مشاهده شده است که بین MTHFR و سندرم متابولیک ارتباط وجود دارد. اما تاکنون این رابطه در مطالعات جمعیتی بررسی نشده است. هدف از این مطالعه بررسی رابطه پلی مورفیسم در ژن MTHFR با سندرم متابولیک (MS)، دیابت نوع 2 و پرفشاری خون در جمعیت ایرانی بود. این مطالعه به روش مقطعی و به منظور بررسی ارتباط سندرم متابولیک، پرفشاری خون و دیابت نوع 2 انجام گرفت. افراد شرکت کننده در "مطالعه هموسیستئین تهران" وارد این طرح شدند. مقادیر سرمی گلوکز، تری گلیسرید (TG)، کلسترول تام (TC)، HDL کلسترول (HDL-C) و LDL کلسترول (LDL-C)، هموسیستئین، فولیک اسید و B12 در حالت ناشتا اندازه گیری شد. تعیین پلی مورفیسم ژن MTHFR به روش PCR-RFLP صورت گرفت. در این طرح 150 فرد مبتلا به سندرم متابولیک، 160 فرد مبتلا به پرفشاری خون و 191 فرد دیابتی مورد بررسی قرار گرفتند. شیوع ژنوتیپ های CC، CT و TT در این سه گروه تفاوت قابل ملاحظه ای با گروه کنترل نداشت. در افراد گروه کنترل و مبتلایان به پرفشاری خون، سطح هموسیستئین در ژنوتیپ TT نسبت به دو ژنوتیپ CC و CT به طور معنی داری بالاتر بود (05/0 > p). سطح فولیک اسید سرم در مبتلایان به پرفشاری خون در ژنوتیپ TT نسبت به CC به طور معنی داری پایین تر بود (001/0 > P). در مبتلایان به دیابت، سطح هموسیستئین سرم در ژنوتیپ CC نسبت به TT پایین تر بود (01/0 > P)؛ در حالیکه بالعکس سطح فولیک اسید سرم در ژنوتیپ CC به طور معنی داری بالاتر از TT بود (05/0>P). در مبتلایان به دیابت و پرفشاری خون، سطح هموسیستئین و فولیک اسید سرم بین آلل های C و T تفاوت معنی داری با یکدیگر داشتند در حالی که در مبتلایان به MS فقط سطح هموسیستئین چنین تفاوتی را نشان داد (001/0 > P). در این مطالعه رابطه معنی داری بین پلی مورفیسم MTHFR و سندرم متابولیک، پرفشاری خون و دیابت در جمعیت مورد بررسی مشاهده نشد. انجام مطالعات بیشتر و بر روی تعداد افراد بیشتر برای تایید این رابطه ضروری به نظر می رسد.