امنیتی شدن ایران و استراتژی امنیت ملی ایالات متحده امریکا

مفهوم امنیت دارای پیچیدگی های خاصی است که منشا اولیه آن ناشی از ضعف شکل گیری این مفهوم و تقلیل آن به کارویژه های نظامی و کشمکش های پایان ناپذیر قدرت بوده است. به طوری که در مکتب رئالیسم و ایدئالیسم به ترتیب مفهوم امنیت، «تسلط بر حریف در عرصه کارگزار و جنگ» و «یافتن راه حلی بنیادین برای ایجاد صلح» تعریف شده است. با توجه به ناتوانی این دو مکتب در پیش بینی جنگ سرد و همچنین ضعف آنها در درک و تحلیل روندهای جاری جهانی، باعث شده تئوریسین های جدید به بسط و گسترش مفهوم امنیت که فراتر از جنگ و صلح بوده بپردازند. این دسته از نظریه پردازان به طرح موضوع امنیتی شدن مقوله های اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، زیست محیطی و نظامی پرداختند و بیان کردند: شکل تندرو و حادتری از سیاسی کردن موضوعات، روندی است که بازیگران امنیت ساز برای امنیتی شدن رقبای خود در عرصه بین الملل به کار می برند. این امر باعث می شود کشور مذکور در افکار عمومی آنچنان به صورت تهدیدی برجسته جلوه کند که برای رفع آن استفاده از هر گونه ابزار زور توجیه و مشروع تلقی شود. در این پژوهش سعی شده با توجه به این تعریف تلاش های سی سال اخیر دولت های امریکا برای امنیتی شدن ایران را با توجه به پنج گونه از روند امنیتی شدن ایران مورد بررسی قرار داده و همچنین راه کارهای غیرامنیتی شدن ایران در دولت اوباما را مورد تحلیل قرار دهیم.