بررسی روند بازآموزی زبان در یک بیمار مبتلا به زبان پریشی بروکا

زبان پریشی یکی از اختلالات گفتاری است که در اثر ضایعه در لوب پیشانی یا گیجگاهی مغز به وجود می آید. در نوشتار حاضر بیماری که در اثر وارد آمدن ضربه به ناحیه مسؤول تکلم در مغز، دچار زبان پریشی بروکا شده است، گزارش می شود. بر طبق مشاهدات انجام گرفته در جلسات گفتار درمانی این بیمار، وی برای بازآموزی زبان تقریبا همان مراحلی را طی می کند که هر کودکی برای فراگیری زبان مادری برای بار اول طی می کند. به عنوان نمونه او از تعمیم افراطی استفاده کرده و از تفکر عینی به سوی تفکر انتزاعی حرکت می کند. تولید صامت ها را از ساده به مشکل و از صداهایی شروع می کند که توسط بخش انتهایی دستگاه تولید گفتار یعنی لب ها تولید می شوند و بتدریج به تولید صداهایی می پردازد که با بخش های ابتدایی دستگاه تولید گفتار یعنی چاکنای تولید می شود. به نظر می رسد آگاهی گفتار درمان از یافته های روان شناسی زبان، بخصوص روند فراگیری زبان مادری، می تواند در بهبود وضعیت این بیماران مفید باشد. در پایان توصیه می گردد در این جلسات، علاوه بر گفتار درمان و فیزیوتراپ، یک زبان شناس نیز حضور داشته باشد.