مقایسه دیدگاه های اعضای هیات علمی،مربیان،ورزشکاران و مدیران درمورد چگونگی توسعه ورزش همگانی

هدف از انجام این پژوهش، بررسی روش های توسعه ورزش همگانی در کشوربود. جامعه آماری این تحقیق، شامل چهار گروه اعضای هیات علمی،مربیان، ورزشکارانومسئولین تربیت بدنی بودند.در این تحقیق 1525 ورزشکار، 102 عضو هیات علمی، 91 مسئول تربیت بدنی و 272 مربی ورزش همگانی شرکت داشتند.
ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامه ای مشتمل بر 38 سوال در زمینه عوامل موثر در توسعه ورزش همگانی بود که می بایستی به ترتیب اهمیت آنهااز دیدگاه پاسخ دهندگان اولویت بندی می شد.
متغیرهای مورد مطالعه در این تحقیق شامل نقش رسانه های گروهی، تبلیغات، سطح تحصیلات، اماکن و تاسیسات ورزشی، مسابقات، اوقات فراغت، سرمایه گذاری بخش خصوصی، وسایل حمل ونقل عمومی، بودجه ورزشی، وضعیت اقتصادی، وضعیت خانواده، نیروی انسانی متخصص، مسابقات بود.
داده های تحقیق با استفاده ازآمار توصیفی وآزمون فرضیه ها، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته های تحقیق نشان داد:بین دیدگاه گروه های مورد مطالعه در مورد نقش اماکن ورزشی، سطح تحصیلات شرکت کنندگان در ورزش های همگانی، تبلیغات، تربیت نیروی انسانی مجرب و بودجه ورزش همگانی در توسعه ورزش همگانی تفاوت معنی داری وجود داشت.
بر طبق نتایج این تحقیق، عوامل ذیل مهم ترین موارد توسعه ورزش همگانی می باشند:بهبود وضعیت اقتصادی اقشار مختلف جامعه،استفاده از رسانه های گروهی،توجه به وضعیت خانوادگی(تعداد فرزند،تاهل)، برگزاری مسابقات ورزشی واهدای جوایز،گسترش ناوگان حمل و نقل عمومی،اولویت دادن ورزش در اوقات فراغت نسبت به سایر مسایل فراغتی دیگر واستفاده از سرمایه گذاری بخش خصوصی از مهم ترین عوامل توسعه ورزش همگانی هستند.
با توجه به نتایج تحقیق به نظر می رسد موانع فرهنگی موجود بر سر راه توسعه ورزش همگانی از جمله موارد مهمی است که باید مورد بررسی قرار گیرند تا راه کارهای مناسبی در راستای رفع موانع فرهنگی موجود ارائه شود.استفاده از روش های توسعه ورزش های همگانی کشورهای موفق در این زمینه و مطابقت آن با مسائل فرهنگی،اجتماعی،سیاسی و اقتصادی کشورمان، می توان به موفقیت هایی در این زمینه دست یافت.