بررسی وضعیت عاطفی کودکان مبتلا به تالاسمی ماژور مراجعه کننده به بیمارستانهای منتخب شهر رشت

وضعیت عاطفی هر فرد بیانگر سلامت روانی او می باشد. میزان شادمانی و غمگینی فرد نشان می دهد که فرد تا چه حد از وضعیت عاطفی مطلوبی برخوردار است.
از جمله مواردی که می تواند شادی فرد را متاثر نماید بیماری های جسمی و روحی است، بخصوص اگر بیماری موجود مزمن بوده و ناتوانی های متعدد و دائمی را برای فرد ایجاد نموده باشد. در میان انواع بیماری های مزمن تالاسمی ماژور یکی از شایع ترین بیماری ها در کودکان و نوجوانان است.
هدف این مطالعه تعیین وضعیت شادمانی بیماران تالاسمی ماژور می باشد.
پژوهش حاضر مطالعه ای توصیفی است که برروی 120 کودک و نوجوان مبتلا به تالاسمی ماژور که به مراکز آموزشی – درمانی هفده شهریور و رازی شهر رشت مراجعه نموده بودند، صورت گرفته است. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه شادکامی آکسفورد می باشد. این پرسشنامه مشتمل بر 29سوال سه گزینه ای(بلی، شاید و خیر) در رابطه باوضعیت عاطفی کودکان و نوجوانان است و پایایی آن92 درصد می باشد. این پرسشنامه در اختیار کودکان و نوجوانانی که جهت تزریق خون یا دسفرال به مراکز درمانی فوق مراجعه کرده بودند، گذاشته شد و پس از تکمیل جمع آوری و با استفاده از نرم افزار آماری spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها نشان می دهد که میانگین نمرات شادمانی در کودکان و نوجوانان مورد بررسی 93/2±57/15 بود که نشان دهنده آن است که اکثریت کودکان و نوجوانان مبتلا به تالاسمی ماژور شادمان نبودند. همچنین یافته ها نشان می دهند که بین جنس و میزان شادمانی ارتباط آماری معنی داری وجود دارد (043/0 > p) و اکثریت پسران مبتلا به تالاسمی ماژور (3/80%)نسبت به دختران مبتلا به تالاسمی ماژور(8/72%)غمگین هستند و نمره شادمانی پایین تری دارند. در این پژوهش بین میزان شادمانی وسایر مشخصات دموگرافیک ارتباط آماری معنی داری مشاهده نشد.
با توجه به اینکه اکثریت کودکان و نوجوانان مبتلا به تالاسمی غمگین بوده اند توجه به برنامه های متنوع و متناسب با سطح سلامت جسمی و روانی این بیماران برای ارتقاء سلامت روان آنان لازم می باشد.