تعیین توزیع و پایداری جمعیت اویارسلام ارغوانی با استفاده از علم زمین آمارطی دو فصل رشد

توزیع مکانی و ثبات جمعیت علف هرز اویارسلامارغوانی (Cyperus rotundus) در چهار قطعه زمین تحت تناوب ذرت-آیش طی دو فصل رویش سالهای 1384 و 1385 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد مورد بررسی قرار گرفت. در سال 1384، کود نیتروژن (اوره) به دو روش مختلف (کاربرد یکباره و تقسیط شده) به کار رفت. در نتیجه کاربرد یا عدم کاربرد علفکش (مخلوط توفوردی و ام سی پی آ) در قطعاتی که مدیریت نیتروژن در آنها یکسان بود، چهار تیمار در چهار قطعه زمین اعمال شد. در سال دوم قطعات تحت آیش بودند. در هر دو سال، نمونه برداری در نقاط (سیستم شبکه ای 5/2 متر* 5/2متر) و زمانهای (سه نوبت) مشابهی صورت گرفت. تکنیک های آمار مکانی برای ارزیابی داده ها مورد استفاده قرار گرفت. جمعیت اویارسلامارغوانی در زراعت ذرت با میانگین تراکم 73/51 بوته در متر مربع بیشتر از سال آیش با میانگین تراکم 61/19 بوته درمترمربع بود. طی هر دو سال میانگین تراکم اویارسلامارغوانی در قطعاتی که نیتروژن به صورت یکجا به کار رفته بود، بیشتر از قطعاتی بود که کود به صورت تقسیط شده به کار رفته بود. مدلهای کروی و نمایی سمی واریوگرام وجود همبستگی مکانی متوسط تا قوی درتمام فصل رشد را نشان دادند. توزیع مکانی در قطعات غیریکنواخت بود و لکه هایی با تراکم بالا و قسمتهایی با تراکم پایین مشاهده شد. الگوی توزیع مکانی اویارسلامارغوانی نشان داد که تجمع مکانی در سطح لکه وجود دارد. علیرغم وجود نوساناتی در حاشیه لکه ها، ثبات مکانی در لکه ها قابل مشاهده بود. نتایج این پژوهش نشان دادند که اویارسلامارغوانی می تواند علف هرز مناسبی جهت کاربرد متناسب با مکان علفکش باشد.