ارزیابی عملکرد و اجزای عملکرد ذرت و سویا در کشت مخلوط در شرایط رقابتی تاج خروس و تاتوره

به منظور بررسی نقش کشت مخلوط ذرت / سویا بر کارایی استفاده از منابع و جلوگیری از رشد علف های هرز، آزمایشی در سال 1385 در مزرعه پژوهشی دانشکده کشاورزی دانشگاه تهران واقع در کرج به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار انجام شد. عوامل مورد بررسی عبارت بودند از: 5 نسبت اختلاط دو گونه گیاه زراعی ذرت (Zea mays) و سویا (Glycine max) شامل: 0 % سویا: 100 % ذرت (P1)، 25 % سویا: 75 % ذرت (P2)، 50 % سویا: 50 % ذرت (P3)، 75 % سویا: 25 % ذرت (P4)، 100 % سویا: 0 % ذرت (P5)، و 4 سطح آلودگی علف هرز تاج خروس(Amaranthus retroflexus) و تاتوره (Datura stramonium) شامل: عاری از علف هرز (W1)، آلوده به تاج خروس در تمام فصل (W2)، آلوده به تاتوره در تمام فصل (W3) و آلودگی توام به تاج خروس و تاتوره در طول فصل (W4). تراکم علف های هرز در هر کرت 15 بوته در متر از طول ردیف بود. نتایج نشان داد که بیشترین میزان عملکرد ذرت (8/9627 کیلوگرم در هکتار) در تیمار P2W1 و کمترین آن (7/3916 کیلوگرم در هکتار) در تیمار P4W4مشاهده شد. ولی بالاترین میزان عملکرد سویا (0/ 5050 کیلوگرم در هکتار) در تک کشتی عاری از علف هرز و کمترین میزان آن (67/365 کیلوگرم در هکتار) در تیمار P2W4 دیده شد. بالاترین میزان اجزای عملکرد ذرت مانند تعداد ردیف دانه در بلال، تعداد دانه در ردیف و وزن هزار دانه در تیمار P4W1 بدست آمد، در صورتی که، بالاترین میزان اجزای عملکرد سویا از قبیل تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در غلاف و وزن هزار دانه در تک کشتی سویا و در شرایط بدون علف هرز (تیمار (P5W1 حاصل شد. این ترکیب تیماری همچنین بیشترین میزان شاخص برداشت سویا را به خود اختصاص داد. این بدان معناست که با کاهش سهم یا نسبت ذرت در مخلوط، اجزای عملکرد ذرت و سویا افزایش می یابد. بالاترین میزان زیست توده علف هرز (73/376 گرم در متر مربع) در تک کشتی سویا آلوده به تاتوره بدست آمد. بدین ترتیب کشت مخلوط ذرت و سویا در مقایسه با تک کشتی کاهش های معنی داری در زیست توده علف های هرز ایجاد نمود.