تعیین بیوتیپ های مختلف پیچک صحرایی در سه منطقه استان تهران

در فصل رویشی سال های 1385 و 1386، با استفاده از روش های تجزیه چند متغیره، تفاوت های ریخت شناسی جمعیت های پیچک صحرایی در استان تهران مورد بررسی قرار گرفت. برای تعیین این تفاوت ها، 43 صفت ریخت شناسی و فیزیولوژیکی بررسی بیومتریکی شدند. مهم ترین صفات موثر در تجزیه صفات به مولفه های اصلی (PCA) برای تمایز بیوتیپ ها، وزن خشک برگ، وزن خشک اندام هوایی و سطح برگ بودند. اما برای تمایز جمعیت ها، صفات آلومتریک بویژه نسبت وزن خشک ریشه معیار قرار گرفتند. نتایج نشان داد که اکوتیپ های پیچک صحرایی در اثر سازش با محل جغرافیایی خود بوجود آمده اند. تغییرات در فنولوژی و ریخت شناسی بیوتیپ های پیچک صحرایی ممکن است گویای ماندگاری و سازش یک جمعیت از این علف هرز بر حسب تغییرات شرایط محیطی و روش های مدیریت آن باشد.