دموکراسی زیست محیطی برای حفاظت از محیط زیست در حقوق بین الملل

تصمیماتی که در سطح بین المللی توسط دولت ها، سازمان های بین المللی دولتی و حتی شرکت های چندملیتی گرفته می شود و بر جامعه بین المللی و نهایتا شهروندان تاثیر می گذارد، در فضایی غیردموکراتیک اتخاذ می شود، زیرا آنها نمایندگان مردم به حساب نمی آیند. یکی از راه های موثر جبران این کاستی دموکراتیک مشارکت شهروندان و نهادهای جامعه مدنی، به ویژه سازمان های غیردولتی در فرایند تصمیم گیری های بین المللی است که طبعا بدون عناصری همچون آگاهی، اطلاع و دانش میسر نمی شود. مشارکت و آگاهی اثر متقابل بر هم دارند و با هم مفهوم اصلی دموکراسی زیست محیطی را می سازند. همچنین مشارکت تمامی گروه های ذینفع در تصمیمات بین المللی کارآمدی این تصمیمات را نیز ارتقا می دهد و با توجه به ساختار غیرمتمرکز حقوق بین الملل، مشروعیت قواعد بین المللی نزد گروه های گوناگونی که تحت تاثیر این تصمیمات قرار می گیرند، برای اجرای کارآمد آنها حیاتی است. از جمله راه های مشارکت سازمان های غیردولتی در عرصه تصمیم گیری بین المللی می تواند شامل: برگزاری نشست های عمومی در شهرهای بزرگ دنیا برای کسب نظر شهروندان، استفاده از ظرفیت های اتحادیه بین المللی حفاظت از طبیعت و منابع طبیعی (IUCN) و ایجاد مجموعه ای از فرایندهای مشورتی منطقه ای یا میزگردهایی باشد که نمایندگان سازمان های غیردولتی، شهروندان و دیگر بازیگران شرکت کننده در مباحثات و اولویت دادن به امکان های متنوع در آن ها شرکت دارند.