مقایسه تاثیر نوار ماتریکس شفاف و فلزی در میزان پلیمریزاسیون ترمیم های کامپوزیت

بیان مساله: از آن جا که کامپوزیت های نوری جهت پلیمریزاسیون احتیاج به تابش نور دارند، استفاده از نوارماتریکس شفاف جهت ترمیم های هم رنگ در نواحی خلفی، ارجح به نظر می رسد ولی با توجه به تمرکز نور و ممانعت از پراکندگی آن در نوارماتریکس های فلزی، بررسی بیش تر این مساله به منظور یافتن تاثیر نوع نوارماتریکس در میزان پلیمریزاسیون نواحی جینجیوالی، منطقی به نظر می رسد.
هدف از این مطالعه، بررسی میزان پلیمریزاسیون کامپوزیت در ناحیه جینجیوال ترمیم های کلاس II پس از کاربرد نوارماتریکس فلزی در مقایسه با نوارماتریکس شفاف است. یک عدد دندان طبیعی مولر بالا که فاقد پوسیدگی بود، جهت این تحقیق انتخاب گردید. حفره ای به شکل باکس در ناحیه دیستال دندان مزبور تراشیده شد و سپس دندان فوق را یک مدل پیش ساخته آکریلی فک بالا ثابت گردید به طوری که در تماس با دندان های آکریلی مجاور قرار گرفت تا حالتی شبیه به وضعیت دهان بازسازی گردد. تمامی نمونه ها از پلیمریزاسیون دو لایه کامپوزیت در داخل حفره مذکور ساخته می شدند ولی سیستم ماتریکس مورد استفاده و طریقه تابش نور بسته به گروه آزمایشی مربوطه، متفاوت بود از آن جا که بین دندان و ترمیم صورت گرفته از بیوفیلم استفاده شده بود هر نمونه پس از پلیمریزاسیون از حفره خارج شده و نمونه دیگری ساخته می شد.
گروه های مورد بررسی عبارتند بودند از: گروه 1 – با استفاده از نوار ماتریکس فلزی و وج چوبی، رزین کامپوزیت به روش لایه ای (incremental) در دو لایه افقی قرار داده شد. هر لایه به مدت 40 ثانیه از ناحیه اکلوزال cure گردید.
گروه 2 – با استفاده از نوار ماتریکس شفاف و وج نوری، رزین کامپوزیت به روش لایه ای در دو لایه افقی قرار داده شد. هر لایه به مدت 40 ثانیه از ناحیه اکلوزال cure گردید.
گروه 3 – با استفاده از نوار ماتریکس فلزی و وج چوبی، رزین کامپوزیت به روش لایه ای در دو لایه افقی قرار داده شد. پس از پلیمریزاسیون هر لایه به مدت 40 ثانیه از سطح اکلوزال، نوار ماتریکس برداشته شد و سپس هر لایه به مدت 40 ثانیه از ناحیه باکال و 40 ثانیه ازناحیه لینگوال نیز cure گردید.
گروه 4 – با استفاده از نوار ماتریکس شفاف و وج نوری، رزین کامپوزیت به روش لایه ای در دو لایه افقی قرار داده شد. هر لایه به مدت 40 ثانیه از جهت اکلوزال و سپس20 ثانیه از جهت باکال و 20 ثانیه از جهت لینگوال پلیمریزه گردید.
سپس نمونه ها در mold های آکریلی به گونه ای مانت شدند که سطح جینجیوالی کامپوزیت در محاذات سطح خارجی mold قرار گیرد. سپس ریزسختی (microhardness) ناحیه جینجیوالی کامپوزیت توسط دستگاه Vickers تعیین گردید و نتایج به دست آمده با استفاده از آنالیز واریانس یکطرفه بررسی شد.
در بررسی آماری اختلاف معناداری در میزان ریزسختی در 4 گروه آزمایشی وجود نداشت.
براساس یافته های این مطالعه، تفاوتی در میزانریزسختی (microhardness) ناحیه جینجیوالی کامپوزیت در حفرات کلاس II پس ازکاربرد نوار ماتریکس فلزی و شفاف وجود ندارد.