اسباب و صور ابهام در داستان های بیژن نجدی

بیژن نجدی، داستان نویسی است که در داستان هایش به خصوص در داستان های مجموعه دوباره از همان خیابان ها به مبهم کردن فضای داستان توجه و علاقه دارد. این ابهام علاوه بر عدم برقراری رابطه طبیعی میان دال و مدلول، علل متعدد دیگری نیز می تواند داشته باشد. این مقاله به بررسی اسباب و صور ابهام در داستان های نجدی می پردازد و برای تبیین موضوع، به عملکرد و ارتباط راوی و مخاطب، (فرستنده و گیرنده) در عمل روایت توجه می کند. کنشی که از نام گذاری داستان، آغاز و با پایان بندی آن تمام می شود. تغییر بدون قرینه زاویه دید، انتخاب کانون سازی بیرونی، نامعلوم بودن و گردش مخاطب، پوشیدگی ارتباط میان عناصر روایی، نام گذاری داستان ها، آغاز و انجام روایت، توجه به رئالیسم جادویی، سمبولیسم، جریان سیال ذهن و درآمیختن زمان ها در این شیوه و استفاده از زبان شاعرانه از موارد ابهام آفرین در داستان های نجدی است.