بررسی اثرات افزودن کاه گندم و ملاس بر خواص سیلویی بقایای زراعت باقلا

به منظور بررسی اثرات افزودن ملاس چغندرقند و کاه گندم بر خواص سیلویی بقایای زراعت باقلا و قابلیت هضم آن، دو آزمایش انجام شد. در آزمایش اول، ابتدا نسبت های مختلف بقایای زراعت باقلا و کاه گندم خرد شده به همراه سه سطح ملاس (3، 6 و 9 درصد) مخلوط گردید، به طوری که ماده خشک مواد سیلویی در سه سطح (35، 30 و 25 درصد) قرار گرفت. سپس مواد خوراکی در سطل های پلاستیکی استوانه ای درب دار فشرده و ذخیره گردید. مخزن سیلوها (سطل های پلاستیکی) در سه زمان 40، 80 و 120 روزگی باز شده و مواد سیلو شده به روش ظاهری و شیمیایی مورد ارزش یابی قرار گرفتند. در آزمایش دوم، قابلیت هضم ظاهری سیلاژها به روش درون تنی (In vivo) با استفاده از 4 راس گوسفند نر بالغ نژاد دالاق تعیین گردید. نتایج آزمایش نشان داد که افزودن ملاس به میزان 3 و 6 درصد باعث کاهش معنی داری بر غلظت ازت آمونیاکی، نسبت ازت کل به ازت آمونیاکی و عدد pH مواد سیلویی شده (05/0P<) ولی سطح 9 درصد ملاس تاثیر معنی داری بر فاکتورهای فوق نداشت. بیشترین نمره ارزیابی ظاهری مربوط به تیمار حاوی 6 درصد ملاس، 30 درصد ماده خشک و مدت زمان نگهداری 80 روز بود (05/0P<). میزان pH مواد سیلویی شده یا افزایش مدت زمان نگهداری افزایش یافته و تفاوت بین تیمارها در این پارامتر معنی دار بود (05/0P<). قابلیت هضم ماده خشک، ماده آلی، پروتئین خام، چربی خام، دیواره سلولی بدون همی سلولز، NFE و مجموع مواد مغذی قابل هشم بقایای سیلاژ باقلا به ترتیب برابر 34/42، 05/43، 00/47، 50/46، 19/35، 98/44 و 13/41 درصد بود. به طورکلی سیلو نمودن بقایای زراعت باقلا حاوی 6 درصد ملاس و 30 درصد ماده خشک به مدت 80 روز دارای بهترین کیفیت از حیث پارامترهای اندازه گیری شد.