تجربه زندگی با ناباروری: یک بررسی پدیدارشناسی

باروری در اکثر فرهنگها از ارزش بالایی برخوردار است و آرزوی داشتن فرزند یکی از اساسی ترین محرک های انسانی در تداوم زندگی محسوب می شود. اگر تلاش در جهت باردار شدن با موفقیت همراه نشود می تواند منجر به یک تجربه احساسی مخرب شود. طبق گزارش سازمان جهانی بهداشت، حدود 80 میلیون نفر با شکست در باروری دست بگریبان هستند. ناباروری تاثیری منفی بر زندگی مردان و زنان دارد و افراد مبتلا را در معرض مشکلات عاطفی و روانی فراوانی قرار می دهد. چالش های جسمی، روانی و مالی در روند استفاده از روش های کمک باروری نیز زوج های جوان را تحت تاثیر قرار می دهد. تلاش برای باردار شدن، اقدامات پزشکی گران قیمت و خسته کننده ای را به همراه دارد و تردید و نا امیدی در روند درمان می تواند اساس روابط یک زوج را به لرزه درآورد. با وجود این که مطالعات مختلف اهمیت ارتباط مسائل جسمی روانی و ناباروری را نشان داده اند، جنبه های گوناگون آن هنوز در هاله ای از ابهام قرار دارد. این مقاله حاصل یک مطالعه کیفی با تمرکز بر تجربه زندگی با ناباروی بوده و هدف آن دسترسی به تجربیات زندگی زوج های نابارور در طی دوران ناباروری بود.
یازده زوج نابارور در مرکز تحقیقات بهداشت باروری و ناباروری دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی درباره تجربیات زندگی با ناباروری مورد مصاحبه قرار گرفتند. گفتگوها با کسب اجازه از افراد ضبط و روی کاغذ پیاده شد و با استفاده از روش کلایزی، جملات و عبارات مورد تجزیه تحلیل قرار گرفتند.
از تدوین مصاحبه های انجام شده، شش مضمون و یازده زیر مضمون استخراج شد. نتایج نشان داد که ناباروری روابط عاطفی و جنسی زوجها را تحت تاثیر قرار می دهد، ارتباط زوج با اطرافیان در واکنش به برخورد آنان با ناباروری تغییر می نماید. همچنین زوجها انتظارات ویژه ای از پرسنل درمانی داشتند که برآورده نمی شود، بهمین دلیل علاوه بر درمان طبی ممکن است به درمان های غیر معمول نیز متوسل شوند.
مضمون های استخراج شده مشخص نمود که ناباروری می تواند سراسر زندگی زوج نابارور را تحت تاثیر قرار می دهد. به نظر می رسد استفاده گسترده تر از خدمات مشاوره مامایی و روانشناسی برای زوج های نابارور و اطرافیان آنها در مراکز درمان ناباروری، برای این زوجها کمک کننده است.